osmanlıcayı isteyerek öğrenecek çocuklardır. sınav kaygısı çekerken not uğruna harcayacakları heba olacak vakitlerinde öğrenmeyecek çocuklardır. kendilerine dayatılmayan seçim şansı verilen çocuklardır. faydalanacak ve inceledikleri eserlerle geçmişimizdeki güzellikleri belki de günümüze taşıyarak köklerimizden faydalanmamızı sağlayacak çocuklardır.
bir zamanlar dünyada medeniyet demek olan bu topraklarda o birikime ulaşacak olan çocuklardır. edebiyat, müzik, coğrafya, tarih, felsefe, matematik, kimya, tıp... o eserleri incelemenin gereksiz olduğunu mu düşünüyorsunuz? bizim kadar geçmişteki birikimlerinden yararlanamayan toplum var mı? neden köklerimizi inkar ediyoruz? bu kadar neden yabancılaştık? ilerlememiz için geçmişi yakmak mı yok saymak mı gerekiyordu? üzerine inşa edemez miydik? temelsiz bir bina gibi mi olmak zorundaydık, medeniyeti kovalamak mı gerekti, yolda ilerlemek varken?
ama bunun yolu bu değildir. kimse zorla osmanlıca öğrenmek zorunda değildir. kimse atasını osmanlı kabul etmek zorunda değildir. geçmişi senin kabul ettiğin gibi kabul etmek ve sevmek zorunda değildir. sen nasıl atatürk'ü sevmek zorunda değilim onaylamak zorunda değilim diyorsan örneğin, başka insanlar da osmanlıyı kabul etmek sevmek zorunda değil. dolayısıyla kabul etmediği ve sevmediği bir devletin ki bu devlet artık yok dilini öğretemezsin.
şimdi bir de ingilizce dersleri var. diyorlar ki ingilizce öğreniyorsa çocuklar zorunlu osmanlıca da öğrensin? ama yavrum aynı şey değil bu. senin dünyadaki herhangi biriyle anlaşabilmen için veriliyor o dersler. ayrıca bunu yapabilmen için temelini alman yeterli. dünyadaki gelişmeleri sen takip edebil, sana gelip anlattıkları kadarını bilme koyun mantığından kurtul kontrol edebil diye öğrenmen lazım, çocuklarının öğrenmesi lazım. peki osmanlıca? sen haftada iki saat osmanlıca görüp kalkıp akademik kitapları okuyabileceğini mi sanıyorsun hele o not kaygısı aptal sınav sistemi varken? işte öyle bir dünya yok asıl. o eserleri okumak için bile yetmez o dersler. anlamayı bırak zaten. anlamak için bile üniversite düzeyi eğitim gerekirken alfabeyi öğretmek tam bir saçmalık.
ha dersen ki osmanlı kültürünü tanıtalım, medeniyetten bahsedelim, sosyolojik yaklaşalım, seçmeli ders olarak buna kimse karşı çıkmaz zaten. ama bir faydası olmayacak işte. önce öğrenme isteği uyandır, faydalı olduğuna inandır. sonra öğrenci kendi ne yapmak istiyorsa yapsın.
dil öğrenmek insanların tercihine bırakılmalıdır. ve osmanlıcanın güzelliğini keşfedecek çocuklar kesinlikle bunu zorunlu öğrenecek çocuklardan çıkmayacaktır. aksine çeşitli polemiklerle daha da soğuyacak, belki hayatı boyunca görmek istemeyecektir. ve hayatlarındaki en önemli şey olarak gördükleri üniversite sınavına hazırlanırken bunları ezberlemek zorunda bırakılan çocukların tek yapacakları küfür kombinasyonlarının güzelliklerini keşfetmek olacaktır yavrularım...
dünya nereye gidiyor? keşfedilecek daha faydalı şeyler varken. bilmem kaç yıl öncesinina dilini yeniden yürürlüğe sokmak oldukça saçmadır. efendim dünya ingilizce, ispanyolca konuşuyor. bizim ülkedekiler daha türkçe konuşamıyor. dünya ekonomisi, ticareti ah ah bunlardan habersiz asalak bir nesil gelecek.
olmayacak çocuklardır.
hayatında bir kez bile inandığı dinin kitabını kendi dilinden açıp okumamış, arapça ne dediğini bilmeden anlamadan tekrar edip durmuş insanların mezar taşı okumak ve osmanlıcanın güzelliğinden bahsetme hezeyanı.
osmanlıca türkçedir. ulan şuraya 1930-1970 arası gazetelerin koysak yazılanları anlamayacak kişilerin sayısı anlayacakların sayısını 50 katlar be. divan edebiyatını "osmanlıca" zanneden andavallar var. http://gazeteler.ankara.e...ergiler/57/1330/15717.pdf
gâye-i milliyye gazetesinin tıpkı basımı. milli gaye olduğunu anlamışsınızdır her halde gazetenin isminin.
