muhtemelen türk dili ve edebiyatı okuyan yazarlardır. ism-i mef'ul ve ism-i fa'ille içli dışlı olmuş,anlamını bilmedikleri bir kelimenin kökünü bularak ne olduğunu anlayabilecek yazarlardır.bildiklerim: lyla,eagle is free, irishstorm,pnar...
bilindiği üzere osmanlıca; bir nevi türkçe, arapça ve farsça karışımı olduğundan üç dile de hakimiyet ayrı bi' konu ayrı bi çılgınlık ayrı bi' fantazyadır*.
ama bilen yazarların tebrik edilmesine neden olan en önemli konu osmanlıca'nın ölü bir dil olmasıdır ki, ölü bir dilin ne kadar zor öğrenildiğini... ben bilmem gidin bilenlere sorun.
kastedilen osmanlıca alfabesi ise -ki arapçadan farklı noktaları ve harfleri vardır- minti biliyordur, söylemesi ayıp olmasın (utanarak) ben de biliyorum.
osmanlı türkçesi bilen yazardır. tam manasıyla içlerine katılamamakla birlikte, katılmaya azimli olduğum yazar grubu. kendimi tam manasıyle biliyor kabul edememekteyim zira. ahh ahh gencay zavotçu ahh...*
edit: oha lan oha. seri eksi veren ibne diye buna deniyor galiba.
egerçi talebe-i medrese-i edebiyattan değildirlerse de le phallus'ün ve mirmika'nın da duhûl-u nâçizâne etmekten müftehir oldukları zümre-i müellifdir işbu zevat.
iktisadi ve idari bilimler, mühendislik, hukuk fakültesi mezunu olmasına rağmen osmanlı tarihine ilgisinden dolayı dilini öğrenmek istemeleri muhtemel olan yazarlardır.
tarihe karışmış bu yazı dilinin, eski kültür, tarih, ilim ve bilim eserlerinin tanınması ve anlaşılması için öğrenilmesi gerektiğini düşünürler.
