artık varolmayan ve tarihsel olarak bir daha da var olmasına imkan bulunmayan bir eski devletle alıp verilemeyen bir şey olamaz.
osmanlı konusunu açanlar "neo-osmanlıcı" romantiklerdir. osmanlı devletinin ne denli adil ve mükemmel bir devlet olduğuna inanıp veya inandırılıp ruh çağırma seanslarına başlayanların temelsiz iddialarına karşı sessiz kalınması ve hayalcilik hastalığının yayılmaması için çaba gösterilmesi bu şekilde algılanmamalıdır. neo-osmanlıcılığa karşı çıkılması, sadece düşünsel jimnastik yapmak için değil, abd emperyalizminin bir aracı olarak pompalanmasının ülkemizin geleceği için tehlikeli olacağından duyulan endişenin dile getirilmesi yönünden zorunludur. siyasal islamın türkiye'den sonra arap ülkelerinde de egemen kılınması ve ulusal devletlerin yerini işbirlikçi gerici yönetimlere bırakması tamamiyle bir abd projesidir. bop veya gop denilen siyasi proje içinde türkiye'den üstlenmesi istenilen rol, ideolojik olarak "ılımlı islam" şeklinde homojenleştirilmiş bir ortadoğu'da abd adına büyük ağabeylik-jandarmalık yapmasıdır. bunun için neo-osmanlıcılık hayali pompalanmaktadır.
öte yandan, tabii ki, osmanlıyı eleştirmek yerine, hakaret etmek son derece yanlıştır, gereksizdir. osmanlı'nın kuruluşu, yükselmesi, duraklaması ve yıkılması, tarihsel kriterler içinde değerlendirilmeli ve osmanlı'nın dirilmemek üzere yok olduğu ve neo-osmanlıcılık akımının bir abd projesi ve ham bir hayal olduğu, arap halklarının bir tür osmanlı hegemonyasını veya önderliğini kabul edeceğini sananların büyük yanılgı içinde oldukları anlatılmalıdır. özellikle, neo-osmanlıcılığı hararetle savunanların, somut durum tahlili yapamayan, kağıt üzerine imparatorluk sınırları çizen umutsuz romantikler oldukları ve çabuk incindikleri bilinmekte iken.
türklerdir. burada türklük bilinci olan türkler kastedilmektedir.
tarihte türklere ve türklüğe en çok zarar veren devletlerden birinin osmanlı imp. olduğunu bilirler.
osmanlıcılık ayağına emeviliğin dayatılmasını yememektedirler.
