Osmanlı askeri sistemi aşağıdaki özellikleri ile bilinir:
1. Timar sistemi: Osmanlı ordusunun omurgasını timarlı sipahiler oluştururdu. Timar, bir köy veya kasabanın vergi gelirlerinin bir kısmının bir askere verilmesi karşılığında askeri hizmette bulunması sistemiydi. Böylece timarlı asker kendi bölgesindeki birlikleri toplar ve sefere katılırdı.
2. Kapıkulu ordusu: Padişahın doğrudan emrindeki maaşlı askerlerdir. Yeniçeriler, cebeciler, topçular ve diğer birlikler kapıkulu ordusuna dahildi. Bunlar tam zamanlı profesyonel askerlerdi.
3. Tımarlı sipahiler: Timar sahipleriydiler. Kendi bölgelerindeki köy ve kasabalardan topladıkları askerlerle orduya katılırlardı.
4. Yeniçeriler: Kapıkulu askerlerinden olup, tam zamanlı profesyonel piyade birlikleriydi. Padişahın muhafız birliği görevi de yaparlardı.
5. Sipahi: Atlı asker sınıfı. Timarlı sipahiler ile kapıkulu sipahileri arasında yer alırlardı.
6. Azeb ve Akıncılar: Hafif süvari ve akıncı görevi yapan atlı askerlerdi. Seferlerde öncü kuvvet olarak kullanılırlardı.
7. Topçu ve Humbaracılar: Osmanlı ordusunda topçu ve humbaracılar da bulunurdu. Bunlar da kapıkulu askeri statüsünde idiler.
Bu sistemle Osmanlı ordusu yaklaşık 400 yıl boyunca başarılı seferler düzenleyerek geniş bir coğrafyada hakimiyet kurmuştur.
