eğer tarihçi veya edebiyatçı falan değilse gayet de mantıklı bir iş yapan türktür.
bırakın artık bu at gözlüklü milliyetçilik, cetçilik anlayışını. ingilizce günümüzde en önemli dildir. maalesef ki durum budur. pek çok osmanlı el yazması eser bile ingilizcesinden türkçesine çeviriliyor. bazıları çevirilmiyor bile.
pek çok önemli türk akademisyenin makalelerinin bile ingilizce olarak bulabilmenize rağmen türkçesini bulamıyorsunuz. yok çünkü piyasada. kimse kusura bakmasın da osmanlı edebiyatını, osmanlı düşünürlerini okuyarak bir şey olamazsınız. o eserlerin bile en iyi eleştirilerinin çoğunu sizin ecnebi diye hor gördüğünüz insanlar yapıyor.
bizim osmanlıya ilgisizlik gibi bir sıkıntımız yok. öyle olsa osmanlı dizileri bu kadar reyting almazdı değil mi? fetih gibi dandik bir film bile bu kadar hasılat yapamazdı. ama bizim osmanlı konusunda bilgisizlikle ilgili sıkıntılarımız var. sadece osmanlı da değil aslında. bizim millet de iki tane fazladan bilgi öğrenmeye karşı bir alerji var. günlük hayatta işine yaramayan bilgiye bizim insanımızın yaklaşımı "eee, ne işime yarayacak şimdi bu?" şeklindeki bir tepkiden ibaret.
osmanlıyı öğrenmek mi istiyorsun? buyur öğren kardeşim. temel seviye osmanlıca eğitimi bir seneni almaz bile eğer üzerine eğilirsen. oturduğu yerden divan edebiyatı şiirleri okuyarak bu konuda kendisini geliştiren arkadaşlarım vardı. neticede osmanlıca dediğin, tamamen ayrı bir dil de değil. sadece kelime dağarcığını ilerletmen ve arap alfabesine (daha doğrusu osmanlı elifbasına) aşina olmanla ilgili. peki ingilizce öğrenmen buna engel mi? değil.
Osmanlıcadan kasıt şairlerin ve "elit " kesimin kullandığı sadece fiilleri türkçe olan dil ise kalsındır. Kasıt Türkçe ise o zamanki Türkçe ile şimdiki arasında yalnızca alfabe farkı vardır. Alfabe öğrenmek kolay dünyada japon ve çin alfabeleri zor sadece. Tatava yapmak yerine kolaylıkla öğrenilir bizanstan bozma araptan farstan özenme ecdadın edebiyat yazısı.
