osmanlı devletinin savaş önce ve sonrasında yapmış olduğu taktiklerdir.
Osmanlı döneminde savaşa gidilirken, ülkede ne kadar deli ya da görünüş bakımından eli ayağı bozuk, gulyabani tipli insan varsa hepsi toplanır ve ordunun en ön sırasında, düşmanın üzerine yürütülürmüş.amaç, düşmanın psikolojisini bozmakmış.
ve hilal taktiği; Ordu, savaş anında merkez, sağ ve sol olmak üzere üç kısıma ayrılırdı. Merkez kuvvetleri düşmana saldırır, bir süre sonra saldıran bu kuvvetler, kaçar gibi geri çekilirdi. Bunu yaparken de at üzerinde ok atmak suretiyle savaşa devam ederlerdi. Böylece geri çekilen askerlerin peşinden gelen düşman, ordunun sağ ve sol kısmı tarafından pusu kurulan yere çekilir, çember içine alınarak imha edilirdi.
dağınık düşmanı bir araya toplayıp, yardımcı unsurları kullanıp yok etmek.
mesela, farsinin üzerine sırp paralı askerleri sürmek.
haa, çoğuda cengiz ata nın taktiklerinden alınmıştır.
hemen akıllara ata taktiği olan turan-hilal taktiği gelecektir. herkes bunu konuşur. doğrudur da lakin bu bazı muharebelerde uygulanmıştır.
devleti aliyye ordusunun özünde şaşırtmak ve yanıltmak üzerine kurulu bir taktik yatar. gavurda şovalye bizde atlı birlikler olarak geçen zamanın en etkili birliklerini savaş alanında bir şekilde alt etmek aslında savaşı kazanmak demekti. o sebepten ordumuz yaya yeniçerilerle kaçıyormuş gibi yaparak rakibin sanki zafer kazanmışçasına şovalye birliklerini öne çıkarmasına sebebiyet verirdi. bu sayede ağır donanımlı olan atları yormaya çalışırlardı ve onları yere çakılı sivri uçlu engellere doğru çekmeye çalışırlardı. akabinde hemen sağ ve sol kanattan şovalyelere aralıksız saldırılar yapılırdı. ağır, hantal, seri karşılık veremeyen aynı zamanda kısa sürede yorulmuş şovalyeler anında imha edilirlerdi.
