görünce çok şaşırılacak bir şey ya da aykırı bir şey değildir bu sentezi yapmış insanlar. aksine son derece normaldir ve türkiye de özellikle ülkücü kesimler arasında bolca bulunmaktadır bu güzel insanlardan.
bu 3 kavrama da sahip çıkan insan, ne kavram kargaşası yaşadığından buna sahip çıkıyordur ne de yetersiz olduğundan.
bu insan sadece türklük bilincinde olan bir müslümandır o kadar.
türklüğünden ve müslüman olmasından dolayı osmanlı yı sever
yine türk olmasından dolayı atatürk ü sever
müslüman olmasından dolayı da doğal olarak islamı sever.
gruplaşmaya o kadar alışmış insanlar var ki bunların gerçek olabileceğini bile düşünemiyorlar, yazık onlara.
demek ki bu gruplaşma yanlısı insanlar, yıllar boyunca buldukları her fırsatta ülkücülük için öyle bir karalama politikası uygulamışlar ki, ülkücülüğün içeriği bu hissiyattan bihaber olan insanlara yeterince iyi anlatılamamış.
ülkücülük demek gruplaşmaya girer ama görüldüğü üzere yelpazesi diğerlerinden daha geniştir.
yersiz, manasız ve maksatlı bir sual olduğu kesin.
aklı başında olan var mı diye sormaktan faksız.
evet var denileceği de aşikÂr.
şimdi ben, evet desem, bir anlamı olacak mı?
ya da benim evetimi anlayacak çıkacak mı?
bu soruya yanıt verenler, evet diyenler ve hayır diyenler adam gibi anlaşılsaydı, bu ülkede bu kadar insan kendi tarihleriyle kavga eder miydi?
biz, aslında sorudan da anlaşılacağı üzere birbirimizle kavga etmiyoruz. tarihimizle kavga ediyoruz.
bizim birbirimizle sorunumuz var evet ama bu sorunların kökeninde geçmişimiz var.
geçmişiyle barışık yaşayamayan bir toplumuz biz.
dünümüzle barışmadığımız müddetçe, gelecekten çok şey beklememizinde bir anlamı olmayacağını görmemiz lazım.
geçmişin hayaletleriyle savaşımız bitmedikçe, bugünümüzün, geleceğimizin yani gerçeğimizin karşısına dikilmemizde söz konusu olmayacak.
biz gerçeklerden kaçarak, hayaletlerimizle savaşımızı sürdürürken, gerçeklerimizin kaleleri bir bir zatolunmaya devam edecek.
geçmişe prangalanmış bir ulusun gelecek kovalaması kadar saçma bir şey olabilir mi?
geçmişimizin, her biri zihnet eşyası olan gerçeklerini, boynumuza kolye, parmağımıza yüzük, yakamıza rozet, alnımıza taç yapamadığımız sürece, onlar bizi kelepçelemeye, prangalamaya, bedenimizi ve basiretimizi bağlamaya devam edecekler.
ellerim, ayaklarım ve basiretim serbest, alnımda tacım, yakamda rozetim, boynumda kolyem ve parmağımda yüzüğümle, hepinizi safıma bekliyorum desem hanginiz koşup geleceksiniz.
ben ve benim gibiler, gelin bir olalım dedikçe, hassiktir çekmiyormusunuz?
o zaman, bu anlamsız sorular neden?
madem, barışmak ve kucaklaşmak arzulanıyor, bu uzaklık, bu yabancılık, bu sorgu sual neden demezler mi adama.
basliktan enteresan kombinasyonlar yaptim, aklim oynuyor*
osmanli = ataturk = hem de islama sahip cikan -------> var mi *
(bkz: derya kuzusu bunlaaaaar)
