yaşadığım gerçeklik. daha doğrusu biraz benim cesaretsizliğim biraz da aile ve çevrenin hoşgörüsüzlüğünden kaynaklanan aman huzurumuz kaçmasın diye kendimi saklama çabası. ya ben anlamıyorum sözlük ben kimsenin namazına oruca karışmıyorum diye bildiğin zorla onlar gibi davranmak zorunda kalıyorum. benim gibi bu durumda olmayanlar asla anlamaz o yüzden saçma sapan konuşmayın rica ediyorum. ailemle yaşıyorum. hoşgörü dininiz batsın sizin. insanın ailesini hem sevip hem onlara sinir olması ne kadar da zormuş. benim gibi kaç kişi daha tuvalet musluğundan su içmek zorunda kalıyor cidden merak ediyorum. bir de bizim müslümanlara dinin direği dedikleri namazı kılmamak ( kendilerinin de çoğunun kılmadığından olsa gerek) normal geliyor da oruca gelince neden kıyameti koparıyor bu sevgi pıtırcıkları? neyse içimi döküyüm dedim ülke bir gün aydınlığa çıksın da varsın biz bugün oruç tutalım mühim değil.
