Her satırıyla bambaşka bir şiirin, fikrin, yalnızlığın kapısını açabilen yazar, düşünür ama insan...
"Kendimi haklı görüyor değilim;
ama kendimi savunuyor da değilim
hele yargılamayı hiç beceremiyorum, kendimi de dünyayı da
Dünya ne ise oydu; ben de ne isem o oldum
uyuşamadık. Hepsi bu."
Kendi olarak, sana gelen-
sana gereksinimi olmadan, seni isteyen-
sensiz de olabilecekken, senin ile olmayı seçen-
kendi olmasını, seninle olmaya bağlayan
O, işte...
"El ele tutuşma edimini düşün - bunu, en başından başlayarak, kendiliğinden, doğallıkla, hiç yadırgamadan yapmıştık: benim sağ elim, senin sol elin; tıpatıp, iç içe, sımsıkı… Öyle olurdu ki, sokağa, yürümeye çıktığımızda ellerimiz sanki kendiliklerinden bilirleri tutuşmaları gerektiğini; aynı anda, karşılıklı, birbirlerini bulup, kavuşurlardı."
Hayatını kaybetmiş, üzüldüm.
Toprağı bol, mekanı cennet olsun.
