Yaşadıkça, yaşamın hep daha derinine inebilirsen (buna dayanabilirsen), onun nasıl lav kaynakları gibi kavurucu, aynı zamanda soğuk dağ Pınarları gibi dondurucu olduğunu göreceksin ki yaşamı işte bu iki uç arasında gidip gelecek;
Kavurucu ve dondurucu...
Yaşamda, kavrulacaksın ve sonra donacaksın ve yine...
Yaşamın öyle noktalara gelecek ki, eski çerçevesinden çıkıp dört bir yana açılam yol ağızlarında duruyor olacak; ama göreceksin ki, bu yoklar hiç de yeni yerlere ulaşmıyor. Hatta hiçbir yere ulaşmıyor "çıkmaz sokak" hepsi...
Yaşamın "çıkmaz sokak" lara çıkmakla geçecek. Hem de bunlardan değil çıkmak, giremeyeceksin bile onlara!
Yaşamın çıkılamazlıklara girememekle geçecek.
Yaşamını bir şey beklemeden yaşayacaksın.
Ne çok şey beklediğini biliyorsun; gene bekleyeceksin onları ( elinde değil bu) ama beklentilerinin ne ifade ettiklerini, ne anlama geldiklerini, beklediğin, beklediklerin de, bir gün tutup gelirlerse, onların da ne ifade edeceklerini, ne anlama geleceklerini bilerek yaşayacaksın.
Ne beklediğini bilerek ama beklemeden yaşayacaksın. En çok beklediğinin de, gelse bile bir gün hiçbir zaman beklediğin anlamda gelmeyeceğini bilerek...
Yaşamın bir bekleme olacak ama beklemeden yaşayacaksın..
fazlasıyla dinginlik hissi veren insan. bir kitabını karıştırıp bir cümlesini okuduğunuzda, dinginleşmemek, kapağını kapatıp bi' yerlere dalmamak namümkün.
--spoiler--
Şunu düşün bir: Aldatabileceğin bir kişiyi sevebilir misin? -Aldatabiliyorsan, sevmiyorsundur - seviyorsan da, aldatmak elinden gelmez."
