johan huizinga'ya ait bir eserdir. ortaçağı ve ortaçağın bitimini ele alan kitap, aynı zamanda "ortaçağ" kavramının sonraki çağlarda yaşayanlar tarafından kendi çağlarını aklayarak çağlarındaki kötülükleri sürgüne gönderme amaçlı olarak kullanıldığını anlamayı sağlamaktadır. özellikle ortaçağın bitiminde sönen şövalyelik olgusuna yoğunlaşmaktadır. ortaçağın son dönemlerini sosyal ve psikolojik yönleriyle irdeleyerek klasik tarihçilikten biraz daha farklı şekilde bu dönemi ele almaktadır. ortaçağın son yüzyıllarının kapsamlı bir tasvir ve incelemesini, yer yer rönesans dönemi ile benzerlik ve farklarını görmeyi sağlayan kıyaslamalarını yapmaktadır.
zihniyet, düşünce tarzı, sanat gibi alanlarda ortaçağ'dan rönesans ve yeniçağ'a geçişi süreklilikler ve kopuşlar babında detaylı bir şekilde ve ilginç örneklerle daha çok fransa ve benelüks coğrafyası özelinde ele alan okunası bir eserdir.
