efendim ortaokulun olmazsa olmazıdır. inanıyorum ki; bir şebeke var ve her ortaokula bu kızları nizami bir şekilde dağıtıyor. benim ortaokulumda da vardı bu tip kızlar. böyle kulaktan kulağa dolanırdı hikayesi. yok camı açıp intihara kalkışmış, yok tuvalette bileklerini kesmiş, yok ilaç almış (asprindir o da ha) filan diye oyalanırdı millet. sonra bu olay aynı akşam sofrada anne babaya anlatılırdı. ağızda kocaman lokmalar ergen açlığı ve abartısı ile döke saça anlatılmaya çalışılırdı. sonraları bu kızcağız okula gelir bilekleri filan kontrol edilir, hiçbir şey olmamış gibi yanına yaklaşılırdı. herkes hem imtiyazlı hem de doğal yani olabilir havasında olurdu. çok acaip lan ortaokuldaki birisi neden intihar eder ki...
şimdi bir de işin şu boyutu var; albert camus bir ara kafayı intihara takmış sisifos söyleniyi filan yazmış, insanlarda alsana camus bak bu nobelin deyip ödülü vermiş. bence o ödül geri alınsın kendisinden zira dediği gibi felsefenin en önemli sorunu intihar değilmiş. len makbule felsefeden ne anlar lan...
ergenliğin yan etkisidir. kızlar biraz daha erken ergenliğe girdikleri için daha hassas olurlar. erkeklerin tek derdi sırada bozuk parayla oynanan maç iken, onlar çoktan aşk meşk olaylarına girip bunalıma bağlamışlardır. o dönemde yaşanılan duyguların x4 combo olmasından, gayet normal karşılanabilecek olaydır.
sırf intihara kalkıştı diye, rehabilite olup okula geri döndüğünde başrol rolümü benden alıp da verdikleri kızdır. kendisine güvensin, bir amacı olsun diye okuldaki edebiyat, rehberlik ve tiyatro ekibimiz tarafından, ayrıca replikleri ezberlemeden gelmesine rağmen hepimiz tarafından taytaylanmıştır. ancak oyunun sahne aldığı gece alkollü bir şekilde sahneye çıkıp her şeyi mahvetmiş, tiyatrodan soğumama sebep olmuştur.
