hayatımda en nefret ettiğim şeylerden biridir. mesela bi' ortamda takılıyorsunuz. oradan ''tesadüfen'' geçen tanıdıklardan biri ''şöyle bi' geçerken'' yanınıza uğrar ve gelirken yanında minik bebeğini de getirir. neden? ''bak benim bebeğim var, sevin lan'' dürtüsü için. kaçarı yok, illa seveceğiz, illa aagucuk bugucuk diye yalandan sevgi gösterilerinde bulunacağız. böyle sevimsiz bi' olay yok amk. hadi onu geçtim bazıları da bir sevimsiz oluyor ki arkadaş, duvarı s.ksem daha güzelini çıkartırım diye düşünüyor insan elinde olmadan. senin genlerini sokayım lan ben, kromozomun kurusun yavşak.
gereksiz bir eylemdir. uzaktan bakıp gülümsemek yeterlidir. nasıl olsa velet ağlayacak, annesi ve yakın arkadaşları da içlerinden "bak gördün mü bebekler anlarmış zaten iyi insanı, kötü insanı" diyecektir.
boklu bebek.
Tanimadigim insanlara laf anlatmaya calismaktan yoruldum artik dogrudan kavgaya girisiyorum.
Lan ne mincikliyorsun benim bebegimi sen kimsin? Sordun mu da opmeye kalkiyorsun ? Delirttiniz beni. Bari bi masallah deyin gormemisler. Ellemeyin benim bebegimi. Hem ellerin temiz mi? Hic mi bebek gormedin ? Rahat birakin evladimi lan!
