kahvedeyiz, aylardan ramazan. kafamıza göre takılıyoruz. işsiz güçsüzüm. masada üni mezunu şu anda çalışan bi arkadaş, üni öğrencisi bi arkadaş, bide semtimizin büyüklerinden bi değerli abi var. derken arkadaşların telefonlar çalmaya başlar.
abi: +
üni öğrencisi arkadaş: *
ben: -
* (telefonda konuşur) he? yok baba geliyorum az sonra. sahura kadar kalacak değilim tabiki. tamam saati farketmedim geliyorum. (telefonu kapatır.
*saat 12 olmuş amk. hadi kalkalım peder kızıyor amk.
- la dur olm acelen ne. daha 4 parti attık. okey falanda atarız.
demeye kalmaz diğer arkadaşın telefonda çalar.
/ (telefonda) efendim baba. gelicem amk tamam. (telefonu kapatır) hadi amk kalkalım benim pederde alevlendi.
+ lan sikerim babanı, otur oyununu oyna. babana selamımı söylersin, sahuru burada yapcaz. *
/ yok abi kalkmam lazım vallahi bak.
+ otur lan. cinnettinin de telefon çalsın kalkarsınız.
telefonu masaya koymamı isterler. masaya koyarım. saat 1, telefonda ses yok, saat 2 telefonda ses yok. telefon mu kapalı geyiği döner ki bu süre içerisinde diğer arkadaşlar 5-10 kez daha aranır ve duymuyorlar ayağına yatarlar.
+ laaa. amk arap. sende benim gibi garibansın arayan soranın yok. ölsen kimse siklemez.
- abi nasip kader.
+ siktir la ipne at hırsızı gibisin, evlat olsan bende aramam. çocuklar senin yüzünden kaç saattir oyun oynuyor. piç misin la yoksa sen?
- ebenin amı ama abi. altı üstü telefonum çalmadı.
+ lan kütüğüme alayım mı seni? günde 3 kere çağrı 5 kere ödemeli atarım.
bu esprilerden sonra kalkmak farz oldu tabi amk. o kadar yalnızım işte. anam babam bile arayıp sormuyor. bizde öğrenciyiz. bizde evlatız. bi sorun nerdesin diye amk.
sürekli olduğum durumdur. titreşimde mi kaldı acaba? cep ayarlarını bilen varsa beri gelsin. dar, bol, derin, sığ her çeşit cebe sahibim ama çalmıyorlar...*
oturulan mekanda gruptaki herkesin cep telefonunun değişen sıklıklarda çalması, mesaj alması, bir tek sizin telefonunuzun büyük bir kararlılıkla susması, yokmuş gibi davranması, sahibini mahcup etmesi, neden ben sorusunu sordurması.
