genellikle 20'li yaşlarda anlaşılan andır. belli bir hayalin, hedefin vardır. kendi çapında ama çok ama az bu hayali gerçekleştirmek için çabalarsın.
istediğin hayale kavuşanların kaç yaşlarında neler yaptıklarını araştırırsın, okursun. sen de ona göre bir şeyler belirlersin kafanda. yaşın geçmeye başladıkça
kendini avutmalar ortaya çıkmaya başlar. bir sene sonra daha çok yaklaşıcağım dersin bir sene sonra, bi' sene sonra daha... belli bi' yerden sonra anlarsın ki artık o hayaller
çok uzakta. sen de durumu kabullenirsin tabi zamanla. çok acı da verse insan belli bir süre sonra bu duruma da alışır. zaman geçtikçe daha kolay ulaşabilecek hayaller kurarsın.
böyle böyle bir ömür geçer gider. sanırım.
egosu tavan yapmış kişilerin götüne o kocaman egolarının girmesiyle normal hayata döndüren andır. Sıradan bir insan içinse siktir et demek yeterlidir o hazin anı bitirmek için.
ailesi, komşuları, okuduğu orta seviyedeki okulundaki öğretmenleri tarafından zeki, çalışkan diye pohpohlanan birçok gencin üniversite sınavında ortalama bir bölüm kazandığı andır.
ortalama mutluluklarla geçinebilmeni öğrenildiği andan bir önceki andır.
sonra zaten anlarsın hayatın ne kadar basit olduğunu ve ortalama dediklerinin hayatın ta kendisi olduğunu.
sözlükte boşuna vakit harcadığını düşündüğün andır. süper hiper insanlar hiç böyle mi allasen şimdi eşofmanları giyip spora çıkmışlardı.
(bkz: içindeki devi uyandır) vs
