Dünya üzerinde sayısının git gide azaldigi modern köle siniflarindan biridir. Zenginler daha cok zenginlesirken fakirler daha da fakirlesiyor orta sinif da fakirlere yaklaşıyor.
dünya geniş, meydan dar. ulaşılabilecek şey çok, kontejyanlar kısıtlı. başarı öyküleri literatüründe, alttan gelip üste fırlayan ve hep üstte bulunmuş olanların çok daha fazla sayfası var.
büsbütün kaybetmeyi önleyecek güvenceler yok değil, riskli yollar cazip, her şeye rağmen risk, risk işte. girişkenlik literatüründe sayfaları çok, cesaret literatüründe sayfaları az. karar vermek zor.
olmuşluğun huzuru onlardan uzakta, "olmaz" ı kabullenmek onlara göre değil. olursa da az farkla, olmazsa da az farkla ...
hayat güzel, sonuna kadar yaşamaya sermaye yetmez. sermaye kovalarken hayat kaçar. denge ararken, yorgunluk had safhada; mutluluk da az farkla, mutsuzluk da az farkla ... hayati görünen mütevazi zaferler, yenilgiler, gerginlik, telaş ...
yarış, çoğu zaman, kendi aralarında, aşağı yukarı eşit koşullarda. zaferler de az farkla, yenilgiler de. Bu nedenle, yenilgiler son değil, zafer duygusunun ömrü kısa. yarış her an yeniden ... Ne var ki, zafer menzili bir boy, hayal kırıklığı menzili bir buçuk: özlemler, hırslar.
küçük farklar çıldırtır; özlemlerdeki çılgınlık bu değildir malesef, yarış aralarında insana dokunur. Zaferdi, hayal kırıklığıydı derken, o yarım boyluk menzil farkı, yeni orta sınıfın yüzüne asılır. hayattan zevk almalı, mutluluk; hayata yetişememek, mutsuzluk ... Ve eğlencenin en dağıtılan anlarında bile, içten içe bir gerginlik, huzursuzluk ...
Orta sınıf, alta bakar, üstü seyreder. alttan korkar, üstten çekinir. vicdansız değildir, alttaki acı hikayelere üzülür. ama alttan gelip kendilerini sollayanların hikayeleri varya ... öfke ... üsttekilerin uzun uzun seyredilen hikayeleri varya ... özlem ... edepli bir kıskançlık ...
bir çok yazar tarafından alman faşizminin yükselişinden sorumlu tutulam sınıftır. şöyle ki birinci dünya savaşından sonra alman küçük burjuvası ekonomik olarak çok zarar görmüş ve işçi sınıfına yaklaşmıştı. aynı zamanda üst kapital sınıf tarafından da baskı altındaydı. konumların kaybetme korkusu onlara nazilerle işbirliği yaptırmış ve onları iktidara taşımışlardır. faşizm onların sınıfsal konumunu koruyacağını vaat etmişlerdi. peki bu sözler nasıl tutulacaktı? cevap: savaşla. gerçi büyük savaşlar daha çok üst sınıfı kalkındırmıştı. bu görüş max horkheimer tarafından nazizmi bonapartizm ile bağdaştırarak çok güzel işlenmiştir. horkheimer'e göre napolyon'un totaliter rejiminin altında da aynı şekilde orta sınıfın bencilliği ve yerini kaybetme korkusu yatıyordu.
bazı yazarlar ise alman faşizminin tüm sınıflar eşit derecede baskı uyguladığını söylerler. bu yazarlara marksist yazarlar tarafından şiddetle itiraz vardır. çünkü marksist yazarlar az önce belirtilen görüşlere sahip yazarları alman faşizminde liberalizmin rolünü ortadan kaldırmaya çalışmakta ve onu aklamaya çalışmakla itham ederler.
her şeyden etkilenen sınıftır aslında. yapılan bütün siyasi ve ekonomik propagandalar, reklamlar, verilen tüm mesajlar orta sınıfın bölümlerini etkilemeye yöneliktir. bu sınıf her ne kadar okumuş olursa olsun, hep asıl yönetilendir.
yani şöyle anlatayım daha çok anlaşılır; üst sınıf zaten kararları verir ve uygulatır, alt sınıf ise zaten alttır ve maçı çoktan kaybetmiştir, içlerinden akıllı çıkmadıkça kimse onların suratına bakmaz. ama orta sınıf her şeyin odak noktasıdır, siyasi partiler bile seçmen kitlelerine hitap ettikleri zaman orta sınıflara daha çok hitap ederler. orta sınıf budur işte.
