ülkemizde herkes kendisini orta halli kesime koyar. fakat orta hal nedir bilmez. şimdi açıklıyorum:
orta hal li bir aile reisi çocuğuna eğitimini sağladıktan sonra kenardaki birikimiyle yine çocuğuna bir ev bir araba alabilecek ve bir iş kurabilecek sermayesi olan ailelerdir. (iki üç çocuklular ne eder bilemem) şimdi aranızdaki orta halliler parmak kaldırsın. valla ben bu durumu düşünürsek fakir halli aile sınıfına giriyorum. bana kendi işimin patronu olabileceğim sermayeyi hazırda bekletebilen bir çekirdek ailem yok.
ha eğer işporta da kitap satmak istiyorum desem valla annem bu sermayenin otuzdokuzbuçuk katını dahi temiin edebilir. o zaman nolur orta halli oluruz. ay ne güzel ya bizim ailemiz de orta halli.
-kitapp, kitapçı, eski kitapları alırım. yerine yenisini vermem, kitapp, kitapçıı...
valla bunlar kim bilmiyorum ben ya. galiba herkes. çünki ben hiç zenginim diyen eleman görmedim 15 bin lira maaşı olan adam bile orta halliyim diyebiliyo 2 bin lira maaşı olan da.
aslında, kimi zaman çok zenginden, daha huzurlu bir yaşam vaat eden ekonomik ölçüt. bunu başaranlara gıpta ile bakıyorum. hayır, başarmak zor diye değil, sadece koşulların el vermesi gerekir. isteyince başarılır niye ki.
Türkiye de boku yiyen kesimdir. Zenginler zaten zenginlikleriyle her istediğini yapabilmeye. Fakir kesim ise " kaybedecek ne kaldı " mantığıyla bir kumar oynamakta. Ama orta halli kesim ise tam bir koma halinde. Yükselmen çok zor, düşmen ise aşırı kolay. Sadece durumunu koruyayım dersen de dediğim gibi o kola halinde kalıyorsun. Yani ya baş olun yada sonuncu.
Çocukluğumda kalmış kesim. Artık ya dar gelirlisin ya da zenginsin. Eskiden bunun tam ortası vardı. Ne fakirdin ne de zengin. Yine çok fazla aile yoktu ama olanlar güzel yaşadılar.
Mesela bu aileler kira vermezdi. Kendi evleri olurdu. Bi de çocuklarının hayatları garantiye alınırdı. Onlara ayrıca ev yapılırdı. Bir arsa alıp üzerine apartman dikerlerdi. Bu evler vay arkadaş dedirtmezdi. Sadece garantiye almak için yaptırılırdı. Çocuk kira ödemesin derdi içindeydiler.
Bu süreç boyunca maddi bir sorun yaşanmazdı. Bir yerlerden ciddi kesintiler yapılmazdı. En ciddi kesinti hanımına aldığı altın sayısında yaşanırdı.
Arabaları mutlaka olurdu.
Her hafta baban seni alır, yemek için güzel mekanlara götürürdü. Bu mekanlar çok pahalı olmazdı ama esnaf lokantası yine olmazdı. Yine de çok Lüks mekanların önünden geçerken oralara ait hissedemezdin. Rahatsızlık hissederdin.
Alışverişe çıktığın zaman belki o zamanın memur maaşı cebine koyulurdu. Fazlasını vermezlerdi ama bu paralar onlar için anlam ifade etmezdi.
iyi okullarda eğitim göremezdin ya da en iyi hastanelere gitmezdin, devlet okulunda okurdun ama cebine koyulan para günlük olarak sigara, yemek, yol parası ve okul çıkışı bir yerlere gitmek için yeterdi. genellikle taksi kullanılırdı oradan oraya gitmek için.
Anne eşinden izin almadan mobilyaların tamamını değiştirilebilirdi. Eve gelince eşine söylerdi.
Borçları olmazdı.
Mutfak her zaman çok dolu olurdu. Yokluk bilmiyorlardı.
Baban her hafta sinemaya ya da tatilya gibi mekanlara götürürdü. Yeni çıkan bir şeyi eğer çok pahalı değilse alırdı.
işte bunlar şu an yok. Ben bu şekilde yaşamaya devam edebilen hiçbir aile görmedim. Artık herkesin borcu var. Ev ya da araba almak için 7 sene borç ödüyorsun. Eskiden böyle değildi ki. Adamlar arsayı alıp üzerine evi dikiyordu borçsuz şekilde.
Yani çok eskilerde kaldı orta halli kesim. O zamanın insanları şu an Her şeyin aşırı pahalı olması nedenli hep yoksul. Evet.
