kampüs hayatı o kadar sarar ki mezun olanlar bile eşini çocuğunu kapıp en azından yılda bir yürüyüşe gelir.uzun bir süre kampüsten çıkmayıp da kızılay a indiğinizde kendinizi çok garip hissedersiniz.uzun yıllar bir adada yaşayıp şehir hayatına dönmek gibidir bu his.özellikle bahar aylarında inanılmaz bir ortam olur,hiçbir derse girmek istemezsiniz.bunun yerine bütün gün huşu içinde çimlerde yatmak,arkadaşlarla sohbet etmek,gitar çalmak,tavla oynamak,top koşturmak,güneşin batışına doğru bira içmek gibi alternatif etkinliklere dalasınız gelir.yolda mor saçlı bir kız ya da çimlerde sevişen bir çift gördüğünüzde dönüp bakmazsınız bile.burası özgürlükler ülkesidir,vaadedilmiş topraklardır.*
not:yazar yukarıda sayılan nedenlerden dolayı okulu 7 senede bitirmeye karar vermiştir.*
5 yıldır yazmadığım sözlüğe yazmamı sağlayacak kadar önemli benim için odtü.
lisans+yüksek lisans derken 7 yılımı verdim, doktorayla bir süre daha kopmamaya çalışacağım.
benim gibiler bilirler ki bizde konu mezun olmak değildir, odtülülük ömür boyu süren bir yaşam biçimidir. ama yine de söylemeden geçemeyeceğim, 2 kere mezun oldum odtüden, 2013 mezuniyet töreni hayatımda en çok gurur duyduğum anlardan biriydi.
diğerlerine katılıyorum, odtü türkiye'nin kurtarılmış bölgesidir, yeni gelenler içine girince anlayacaklardır.
ayrıca hazmedemeyenler ısrarla odtüyü öcü olarak göstermeye çalışsalar da biz her türlü görüşe, duruşa, düşünceye saygılıyız. çünkü odtü özgürdür, özgürlükçüdür.
nur içinde yatsın, kemal kurdaş "buradan sadece hoşgörü ve bilim girer" demiş zamanında, dünya döndükçe onun izinden gideceğiz.
son olarak; "bugünlerden geriye bir yarına gidenler kalır bir de yarınlar için direnenler."
zaman geçtikçe unutuyorum bazı şeyleri, oysa ki odtüyü bırakalı sadece 2 yıl oldu. hayatımın en parlak ve hiç bi zaman öylesine parlamayacak anlarıyla doludur odtü, odtü hayatıma, kişiliğime, arkadaşlıklarıma, bakış açıma yön verendir, aklıma geldiğinde yüreğimi sızlatandır, buram buran özlem kokandır, geride kalan ve asla tekrar kavuşamayacağımdır. bi çs vardı odtüde, 2. yurt önü vardı, sunshine vardı, fizik çimleri vardı, kütüphanedeki eski turnikeler ve çalışmayan kahve makinası vardı. odtüde bi sesli bi sessiz taraf vardı, hızla fotokopi çeken adamlar, kibar konuşan fotokopici, upuzun fotokopi sıraları vardı. beşeri vardı odtüde, ders çıkışı gittiğimiz fizik bahçesi vardı, matematiğin önü vardı, iktisat kantini vardı, mimarlık çimleri vardı. beşeride çok güzel çay vardı, tenefüslerde sigara çay molası vardı dışarıda kenarda taşlarda oturup içtiğimiz. endüstri kantini vardı bu sefer değişik bi sandviç yiyelim diye gittiğimiz; gitmişken iki tavla attığımız. çatı vardı sonradan sonraya her öğlen dadanmaya başladığımız. kebapçı vardı, çeşni vardı, hocam vardı, özsüt vardı, kırtasiyeci vardı o çarşıda, karşısında her bahar şenliği sarhoş olduğum, her seferinde coştuğum panayır alanı vardı, faikaya gitmek için beklediğim ringler vardı yoldan geçen, piyasa yapmak için tenis kortları vardı. üstüne çıkıp intihar ettikleri mm binası vardı, barakalar vardı akşamları şarap içilen ve gitar çalınan. devrim stadyumu vardı her pazartesi çıkışta önce naza sonra stada. ışıklar yanardı karşımızda,işte burda deniz yoktu ama burası odtüydü. ve burda ben benim gibilerle, arkadaşlarımlaydım. hep beraber soluduk kokusunu odtünün, hep birlikte parladık stadda uzanıp gökyüzünde saydığımız yıldızlar gibi. sonra söndük biz de-çoğu odtülü gibi. çünkü biz uzakken odtüden sönüktük, ait olmadığımız yerlerdeydik, mecburiyetleri takip eder durumdaydık, hayatın bizi savurduğu yerlerdeydik.
sabah 8,40 dersleri öğrencileri çileden çıkaran;
sürekli ödev verilen,quiz yapılan;
lab raporları,sunumları,midtermleri,finalleri başladı mı asla bitmeyen;
akşamları çimlerdeki muhabetlerine doyum olmayan;
gündüz hava sıcaksa fiziğin çimlerine serilebileceğiniz,yok yerde kar varsa fiziğin çimlerini kayak pisti olarak kullanabileceğiniz;
yurtlar arası maçlar yapılan ve de davullu zurnalı maçlara gidilen;
derbilerde yine davullu zurnalı yollara dökülen;
elektirkler kesildiğinde yurtlar bölgesinin dışarı taştığı,bağıra çağıra dolaştığı;
ilk kar yağdığında okulun her yerinde deli gibi kar topu savaşları yapılan,özellikle yurtlar bölgesinde ayrı bi bombardımana tutulduğunuz;
gece 12,00 ye kadar (yurtlara son giriş 12 dir) açık olan sun shine cafe mizin aç öğrencilere numaralı sandviçleriyle yardım ve yataklık yaptığı;
toplanılıp sinemaya gidilen ama dönüşte gdv den geçileceği için toptan donulan;
stadında ankara manzarası karşısında içilebilen;
yurtlardaki makarna makaraları hiç bitmeyen;
gitarı olan arkadaşların öylece oturup çimlerde gitar çaldığı, sizin de gidip istediğiniz gibi oturabildiğiniz;
kimsenin kimseyi yadırgamadığı;
insanın ömrünü bir nevi uzatan bir nevi kısaltan,yok canım dedirtse de ayrı bir kültür aşılayan;
ülkemin gurur duyduğum üniversitesi. *
