bursa 'nın bir ilçesi. izmir yoluna girildikten sonra sola sapılıyor. dogancı barajı gecildikten sonra varılıyor. tek gunluk piknikler icin harika bir yer. dag çilekleri ile meshurdur. oyleki mevsiminde her yerden çilek kokusu duymanız olasıdır.
bursa'nın eski ilçelerinden biridir. Atranos olan adı fetihten sonra beyce ve orhaneli olmuştur. küçüktür , mütavazidir, (bkz: adam gibi adam) bir ilçedir. insanları manevi köklerini unutmamış, bursanın fethine kapı açmış bir ilçedir.
bursaya bağlanan yolu ölümcül kazalara gebe, minibüs şöförleri ise ford transit ile bu berbat yollarda gösteri yapan ilçedir. ayrıca, zamanında bu ilçeye erzurum'dan birçok işçi madenlerde çalışmak üzere göç etmiştir. ilçede bir asker dersanesi, bir de garip bir dersane mevcuttur. bu dersanenin öğrencilere verdiği testlerin sorularının ise ortalama %40 ı yanlıştır.
ilçenin asıl adı Beyce'dir. Eski adı Rumca Adrianos' tur. Bursa'nın geri kalmış ilçelerinden biridir. Bu geri kalmışlığın en büyük nedenlerinden biri Bursa' yı Orhaneli'ye bağlayan yolun oldukça virajlı ve engebeli oluşudur. Bu sebepledir ki sanayi şirketleri bu bölgede fabrika kurmaktan ve çeşitli iş alanları kurmaktan imtina etmişlerdir. Fakat birkaç sene içinde yapılan ve halen devam etmekte olan yol çalışmaları sayesinde söz konusu yol şartlarında ciddi düzelmeler olmuştur. Şöyle ki, yol çalışmalarından önce Bursa - Orhaneli arası otomobil vasıtasıyla 1 saat 5 dakika sürerken şu anda bu süre 45 dakikaya kadar düşmüştür. Ayrıca yolculuk sırasında görülen doğa manzaraları da cabası.
ilçe kiraz ve çileğiyle ünlüdür. Her yaz, at yarışı ve yağlı güreş etkinliklerinin yapıldığı, ünlü şarkıcıların da katılımıyla düzenlenen Karagöz Festivali ilçenin en önemli sosyal etkinliği durumundadır.
dalından, olmamış, yeşil elma yiye yiye cırcır dolaştığımız anların ilçesi.
ne güzeldi o ufak tefek elma ağaçları. ilçeye gidiş yolunu da en son yeşiller içerisinde bırakmıştım.
yine olsa yine dalarım o elma ağaçlarına*, hiç bakmam eşek kadar olmuş bünyeye. kısa süreli kaldığımız o baraka gibi ev de burnumda tüter. bursa'yı da hiç görmedim bu arada, ilginç!
istiklal harbi döneminde, yokluk içindeki halkı kendi aralarında topladıkları karınca kararınca para ve ziynet eşyalarıyla aldıkları ve "orhan ili" adını verdikleri tayyareyi türk silahlı kuvvetlerine hibe ederek vefakarlığın ve fedakarlığın emsalsiz bir örneğini gösteren ilçemizdir.
şimdilerde kendisi gibi yokluk içinde olan kardeş 3 ilçesi (Keles-Büyükorhan-Harmancık) ile beraber hizmet bekleyen sosyo-ekonomik olarak geri bırakılmış vatansever ilçemizdir.
benim doğduğum topraklardır. büyük dedemin ısrarları sonucu karagöz'ün soyundan geldiğimize de artık inanıyorum.
orhaneli öyle bir memlekettir ki, sokaklarından aşk gezinir de size uğramaz. garip tılsımları vardır, bir gece ansızın bir çift göze hapsettiren.
yakın bir zamanda kazı çalışmaları vardı orhaneli'de. bir kralın mezarını buldular, ardından eşinin. sonra ahalisinin. sorduk, karbon testi uygulayan dayılara, 1300 yıl ve ötesi dediler yarım ağız. ipek yolu'nun tam ikiye böldüğü, hacivat ve karagöz'ün aynı kaba kaşık salladığı, bir kralın medeniyeti, aşk kokusuna bürünmüş yeşil bir memleket.
Türkan-Sait yılmaz anadolu lisesine orhaneli'den çok Bursa'dan insan gelir okul nüfüsu 300 kişiliktir ve en az 200 kişisi Bursa'dan taşımalı servisle he sabah akşam gelir gider
memleketimdir özlediğimdir en büyük aşkı yaşadığım kavuşamadığım yerdir. en büyük ihaneti gördüğüm yerdir. komşunun bahçesinden erik aşırdığım,köpekten kaçarken düşüp dizimi kanattığım delisini bile özlettiren yerdir. yazları kocasu da balık tuttuğum ,sonbaharları ormanlarında mantar topladığım,kışları mektep bayırında kızak kaydığım yerdir. osmançakırda kız kestiğim,eski okulda ilk kez seviştiğim,piknik sahasında alem yaptığım yerdir. gençliğimdir orhaneli.
Nilüfer ilçesinin güneyinde, osmangazi ilçesinin güneybatısında, keles ilçesinin batısında, mustafa kemalpaşa ilçesinin doğusunda, büyükorhan ilçesinin kuzeyinde bulunur.
