orhan pamuk amerikada yaşayan ve nobel ödülü almıs bir yazarımızdır degeri öldükten sonra anlaşılacaktır tıpki nazım hikmet gibi tıpki aziz nesin gibi.
iyi yazar olmasına karşın atatürk'e olan bir haseti yüzünden roman kalitesini düşüren isim. bir kaç romanında mutlaka atatürk'e yüklendiği cümleler var. romanın bir yerine sıkıştırıyor cümleleri.
"bir tane kötü kitabı yok" diyemeyeceğimiz bir yazardır. çünkü cevdet bey ve oğulları bayağı kötü bir kitap ama o kadar olsun. uzun yaşasın bol yazsın.
siyasidir değildir orasını siklemem ancak bu ülkenin tanıtımına bir değerdir. ulan üniversiteler sıralamasında dökülen istanbul üniversitesi bile bu adam sayesinde seviye atladı. garip şeyler bunlar.
Okula gitmeyeceğim. Çünkü çok uykum var. Üşüyorum. Okulda kimse beni sevmiyor.
Okula gitmeyeceğim. Çünkü orada iki çocuk var. Benden büyükler. Benden daha kuvvetliler. Ben yanlarından geçerken ellerini açıyorlar, böyle yolumu kesiyorlar. Korkuyorum.
Korkuyorum, okula gitmeyeceğim. Okulda vakit bir türlü geçmiyor. Her şey dışarıda kalıyor. Okulun kapısının dışında.
Evdeki odam mesela. Sonra annem, babam, oyuncaklarım, balkondaki kuşlar. Okulda onları düşünürken ağlamak istiyorum. Pencereden dışarı bakıyorum. Dışarıda, gökte bulut var.
Okula gitmeyeceğim. Çünkü orada hiçbir şeyi sevmiyorum.
Geçen gün bir ağaç resmi yaptım. Öğretmen "Çok ağaç olmuş, aferin," dedi. Bir tane daha yaptım. Bunun da yaprakları yoktu.
Sonra onlardan bir tanesi geldi, benimle alay etti.
Okula gitmeyeceğim. Akşam yatarken ertesi gün okula gideceğimi düşününce canım sıkılıyor. Diyorum ki: Okula gitmeyeceğim. Diyorlar ki: Hiç olur mu! Herkes okula gider.
Herkes mi? Herkes gitsin o zaman. Ben evde kalsam ne olur? Zaten dün gitmiştim. Yarın gitmeyeyim, öbür gün giderim.
Evde yatağımda olsaydım. Ya da odada. Kendi başıma. Şu okulda olmasaydım da nerede olursam olsaydım.
Okula gitmeyeceğim, hastayım. Görmüyor musunuz, okul deyince midem bulanıyor, karnım ağrıyor, o sütü bile içemiyorum.
Süt içmeyeceğim, hiçbir şey yemeyeceğim, okula da gitmeyeceğim. Çok üzülüyorum. Kimse beni sevmiyor. Okulda o iki çocuk var. Ellerini açıp benim yolumu kesiyorlar.
Öğretmene gittim. Öğretmen, "Peşimden niye geliyorsun?" dedi. Sana bir şey söyleyeyim mi, ama kızmayacaksın. Ben hep öğretmenin peşinden gidiyorum, öğretmen de "Benim peşimi bırak," diyor.
Artık okula gitmeyeceğim. Neden mi? Çünkü okula gitmek istemiyorum da ondan.
Teneffüs olunca bahçeye de çıkmak istemiyorum. Tam herkes beni unutmuşken teneffüs oluyor. O zaman her şey birbirine karışıyor, herkes koşuyor.
Öğretmen bana kötü bakıyor, güzel de değil. Okula gitmek istemiyorum. Beni seven o çocuk var, bir tek o iyi bakıyor. Kimseye söyleme ama, ben de o çocuğu sevmiyorum.
Oturduğum yerde öyle duruyorum. Kendimi çok yalnız hissediyorum. Gözlerimden yaşlar akıyor. Okulu hiç sevmiyorum.
Okula gitmek istemiyorum, diyorum. Sonra sabah oluyor ve okula götürüyorlar beni. Hiç gülemiyorum, önüme bakıyorum, ağlamak istiyorum. Sırtımda askerler gibi koca bir çanta, yokuş yukarı çıkıyorum, gözüm yokuşu çıkan küçük ayaklarımda. Her şey çok ağır, sırtımdaki torba, midemdeki sıcak süt. Ağlamak istiyorum.
Okula giriyorum. Bahçe kapısı demir ve kara, kapanıyor. Anne bak ben içerde kaldım, ağlıyorum.
Sonra sınıfa gidip oturuyorum. Dışardaki bulut olmak istiyorum.
kar hariç tüm kitaplarını okuduğum yazardır. ermeni soykırımıyla ilgili ne dediğini bilmediğim yazardır. siyasi tercihleri ve düşünceleri beni ilgilendirmeyen yazardır. okumayı en çok sevdiğim, masumiyet müzesi adlı kitabını 3 kez okuduğum, üslubuna bayıldığım yazardır.
Kitaplarının çoğunu okuduğum yazar, neden Türkiye Cumhuriyeti kişilerinin çoğunun bu kadar nefret ettiğini merak ediyorum açıkçası, tamam Ermeni soykırımı hakkındaki düşünceleri insanlar tarafından benimsenmeyebilir ama biraz objektif bakmalarını rica ediyorum Ermeni soykırımı değil de başka açıdan, yazarlığı açısından değerlendirmelerini rica ediyorum en azından alın bir tane kitabını okuyum diyorum. Kitap yazmak için yazmayan sonuna kadar savaşan yazarlığın hakkını tam veren yazardır. Masumiyet Müzesi romanında Masumiyet müzesini açıp Füsunun sigara izmaritlerini bile sergilemesi çok hoş bir durumdur. Müzeyi açmadan önce eşyaları toplamaya başlamıştır. Ayrıca Sessiz evdede "Ruhsal Portre" olgusunu dibine dibine yaşatmıştır okuyucularına.
asla bir baltaya sap olamayacakken abisinin çevresi sayesinde nobel'e kadar uzanmış yazardır.
baştan sona kadar ödülü alacağından da haberdardır.
karşılığında olmayan soykırımı kabul etmiştir. bu kadar da vatan ve milletine nankördür. kişisel arzuları için bütün bir ırkını satmıştır.
hadi diyelim hümanistsin falan filansın. onu da anlarım. bunu yapacaksan bile nobel uğruna yapmasaydın o zaman saygı duyabilirdim. ama bir nobel uğruna başkalarının dayatmalarıyla hareket edenin saygı duyulacak ve sevilecek bir yanı yoktur.
sırf düşünceleri yüzünden kendisine kötü yazar nitelemesinde bulunan beyin yoksunlarını akl-ı selime davet ediyorum.
--spoiler--
hiçbir zaman inandiramadım seni kahramansız bir dünyaya neden inandığıma. hiçbir zaman inandiramadım seni o kahramanları uyduran zavallı yazarların neden kahraman olmadıklarına.hiçbir zaman inandiramadım seni o dergilerde resimleri çıkanların bizden başka bir soydan olduğuna. hiçbir zaman inandiramadım seni sıradan bir hayata razı olman gerektiğine. hiçbir zaman inandiramadım seni, o sıradan hayatta benim de bir yerim olması gerektiğine.
--spoiler--
Harika bir yazardır. Önemli olan fikirleri değil eserleridir. Bu durum bütün sanatçılar, şairler, yazarlar için geçerlidir. Önemli olan kişinin halka ne verdiği, ne ürettiğidir.
kitaplarında aradığımı bulamadığım, dili yalın fakat üslubu henüz oturmamış, ermeni meselesi konusunda kendi ülkesiyle hem fikir olmadığını belirterek dış neferlerin ilgi odağı olan bu sayede nobel alan ilk türk yazar olamamış nobelli sıradan bir satılmıştır. şu ara cemaatle pek içli dışlıdır. (bkz: mehmet barlas)'ın yol versiyonudur. (bkz: yanar döner)
