türk müzik piyasasının hiç bir şey üretememesinden ötürü eskilerde ne var ne yok yeniden yorumlamaya çalışmasıyla alakalı albümdür. ha orhan baba ikondur o ayrı.
son derece iyi düşünülmüş ticari bir eylemdir. her tarzdan sanatçıya söyletilip, tüm kitlelere hitap edebilme başarısı gösterilmiştir. şarkılar şimdilerde arabesk tarzını benimsemeyen çok kişinin dilindedir.
şampiyonunun belli ama 2.sinin kim olduğunun hala belli olmadığı orhan gencebay albümü. poll prodüksiyon günler öncesinden reklamını yaparak ilan etmişti zaten şampiyonu.
orhan gencebay'ın 60. sanat yılını kutladığı albümdür, bir 30'luk delikanlı gibi duran orhan gencebay'a bakıyorum bu gerçeği hatırladıkça bir de 55 yaşındaki babama.
sözlük ne olursun beni kınama uyarımı yaparak başlıyorum yorumlara.
çok arabesk fantazi dinleyen biri olarak nedense Orhan Gencebay'ı sevemedim. böyle canlı performansının olmaması, sesini sadece kasetten dinlememiz, haddinden fazla efendi rolünde olması bana çok itici geliyor. tabiki hayranları var, tabiki bunu okuyacak hayranları bana laf edecekler ama ben uyarımı baştan yaptım. feda gecesinde söylenen şarkılar orhan gencebaydan daha çok söyleyen herkese yakışmış. milyonların orhan babası artık feda gecesi değilde veda gecesi yapmalı, elini ayağını bu sektörden çekmeli diye düşünüyorum. saygılar orhan baba...
tribute albümü değil de, ünlülerin orhan gencebay şarkılarını "orhan gencebay şarkısı" yapan ne varsa alıp götürdükleri, para için bile yapılmayacak ayıp.
netice olarak hiçbir şarkısı iki kez dinleme isteği uyandırmayan albümdür.
gencebay'a da burdan iki çit lafım var: usta, sana saygıyı dinleyicin gösterdi zaten. o zırzoplar kızların göbeğinden zeytin yerken, dinleyicin kro denmesine, varoş denmesine, hor görülüp itilip kakılmasına aldırmadan dinledi seni. hem de işte kaç sene olduysa o kadar. hop ulan bi durun deseydin, okuyacaksa şarkılarımı amatör orhan gencebay hayranları okusun deyip arayıp bulaydın. işte o zaman efsane olurdu albüm. demet akalın kim usta ya? hadi sen efendi adamsın ses çıkarmıyorsun da her şeyin de bir sınırı var. bak yazdıkça kızıyorum, kızdıkça yazasım geliyor. ulan menapoz geçirmiş heriflerin elinde şarkılarının ne işi var ya!
grup 84'ün haddini bilerek dokunma'yı seslendirdiği albüm. bak efendi gibi okuyunca oluyor gibi. orhan ve sibel can'dan sonra bunlara da gitmiş şarkı. aferim arkadaşlara.
