ülkemizde malesef henüz farkına varılamamış önemdir.
ciddi anlamda egitim gerektiren ve her bireyin çocukluktan itibaren konunun hassasiyetine ve önemine dair eğitilmesi gereken, insanların konuyla alakalı cahilliğinin ve dine baglı gereksiz korkularının giderilmesi gereken bir erdemdir organ bagışı.
Öldükten sonra organlarınızın başka bir insan için kullanılmasına izin vermenizdir. Görmeyen bir insanın görmesini ya da hayatını diyaliz
makinasına bağlı geçirmek zorunda olan bir kişinin normal hayatına dönmesni sağlamaktır. (örnekler çoğaltılabilir)
Sağlıklı her organ bağışlanabilir. Ülkemizde kalp, akciğer, böbrek, karaciğer ve pankreas gibi organlar; kalp kapağı, gözün kornea tabakası, kas ve kemik iliği gibi dokular başarıyla nakledilebilmektedirler. Bir kişi organlarını bağışlayarak bir çok insana yaşama şansı verebilir.
kimse ne zaman, nerede, nasıl ölecegini bilemez ama ölmeden önce verecegi küçük bir beyanatla, öldükten sonra başkalarına hayat verme yüceliğine erişebilir.
degerli uludagsozluk yazarları, organlarınızı bagışladıgınıza dair herhangi bir beyanatta bulundunuz mu?
ailenize (anne-baba yada evliyseniz eşinize) anlatılması ve ikna edilmesi gereken konudur.
çünkü (çok saçma biliyorum ama)siz organlarınızı bağışlasanız ve reşit olsanızda aile onayı olmadan gerçekleştirilmiyor.
maalesef insanın yakınına veya bizzat kendi başına geldiği zaman anlaşılan önemdir. ama bizim toplum çok geri amk. günahmış. yerim öyle günahı afedersin. sanki elalemin ağacından erik çalıyo densiz.. birine hayat verecek, onun yüzünü güldürecek, onun hayır duasını alacak farkında değil.
siz siz olun, çok ama çok iyi empati kurarak yaklaşın olaya. kayıtsız, sessiz kalmayın bu işe...
bu muhafazakarlar için; insan öldükten sonra bile sevap işleyebilir herhalde en kutsalı bu olsa gerek.
bu dahil olduğum diğer kitle; zaten gebermişsin bari bi boka yarasın.
ama ikisininde amacı bir çocuk, bir eş , bir baba veya bir anne sevindirmektir.
bilinçlenelim. lütfen. bağışlamayan ibne olsun. hadi yiyosa şimdi de bağışlamayın.
