ayarlamaya çalıştığınız bir kıza hours of wealth ve isolation years'ı dinlettikten sonra "aa harika bir bûluğz gurubuu!" diye bir tepki alınca birden kızdan soğutur adamı.
yaklasik 2 sene evvel sozune guvendigim bir arkadasimin siddetli tavsiyesi uzerine hali hazirda bulunan fakat hic dinlemedigim bir albumlerini 128 mb'lik mp3 calarima attim. hepsini de atamadim 5 tane filan sarkilarini atabildim. neyse o ara da finlandiya semalarinda takilip gothic metal ve doom metal dinliyordum. brutal vocal duyuncada tiksiniyordum. ek bilgi olsun diye soyledim.
neyse o gece de her zaman yaptgim gibi yatagima uzandim, mp3un kulakligini kulagima taktim. uyuyacam ya! mikael akerfeldt abi bi basladi, bende uyku muyku kalmadi tabi. sarkinin 5. dakikasinda arkadasima kufrede kufrede kalktim. isedim, su ictim. takildim biraz. dondugumde sarkinin 15. dakikasinda ve boyut degistirmis olarak hala devam ettigini gorunce, bir kez daha kufuru basip mp3 playeri kapadim ve yattim. ertesi gun arkadasima bi hayli sovdum ve bir daha da onerilerini dikkate almadim.
akabindeki iki sen boyunca opeth ile ilgili hep bu tarz bir onyargiya sahip oldum. ta ki arkadasimdan opeth playlisti alana kadar. kendince 20 tane opeth best of hazirlamis ve listesindeki albumleri benim hddye atarken oda arada kaynamis. artik yeni 2gblik mp3 playerima albumleri atarken gozum carpti ve bir kez daha denemeye karar verdim. bu kadar insanin yanilmis olamayacagini dusunmus olabilirim. ve tum onyargilarimi yikan, hayatima yeni bir boyut kazandiran, beni 9 dakika 15 saniye boyunca alip yerden yere vuran, sonrada ustumu basimi temizleyip "iyisin iyisin" diyen o sarkiyla tanistim. bleak. blacwater park albumundeki o saheserle. sonralari opeth'in genel kimligini yansittigini anlayacagim o sarki bana yeni bir tarz kazandirmisti. prograssive death metal. isvec kulturuyle de ucundan tanismis oldum boylece. finlandiya'dan isvec'e dogru bir kayma gecirdim. o ayki tum kotami opeth'in full diskografisine yatirdim.
simdilerde tamamen kendi icinden gelen muzigi yaptigina inandigim, piyasaya degil, piyasayi kendine uyduran, yeraltindan gokyuzune, en tepeye cikmis bu muzikal dehayi takdir ediyorum ve takip ediyorum.*
türkiyeye geldiği halde izleyemediğim için ve gerçekten sevdiğim grup. hayat arkadaşımın olduğu için günlerce üstümden çıkarmadığım bluzun üzerinde adı yazan müzik grubu. ayrıca forest of october ve face of melindayla hayatımda değişik bir yere sahip olan dinlenesi grup.
istanbul konserine gidemediğim ancak bugün (bkz: geliyorlar olm!!!)şeklinde üzerime koşan bir insan oğlundan öğrendiğim kadarıyla tekrar arz-ı endam edecek bulutların üzerindeki kayıp şehrin ozanları.
Şarkıları her ne kadar uzun da olsa, size yeniden, yeniden dinletme duygusu verir.
ilahi kudretin gönderdiği mucizevi bir insan mikãel bunu hep söylerim.
Zîra hem clean, hem brutal de bu kadar başarılı olmak, herkesin harcı değildir.
The drapery falls. Hayatımın şarkısı derler ya hani, işte öyle bir şey. 10 dk'lık bir şarkı fakat yetmiyor, yetemiyor bu 10 dk bile size.
Ama konserde dinlemek daha büyük haz verir.
Ouuw, tabi bir şeyi de es geçmemek lazım ki her bünye dinleyemez bu şaheser insanı, orası ayrı.
Dinleyelim güzelleşelim.yep.
geçen yıla kadar dinlediğim en iyi grup diye düşündüğüm, daha sonra king diamond varmış lan, o diil de bu işlerin bir de başlangıcı varmış deep purple'la, pink floyd'la başlamış bu işler, opeth gökten zembille inmemiş dediğim, ordan oraya atlarken janis joplin'i bulduğum, black sabbth'ı sevdiğim ve kendisinden uzun zamandır eski zevki alamasam da hatıra olarak hala arada bir still life'ı dinlediğim gruptur. güzel midir, tabi ki çok güzeldir, dinlemeye sadece artık akla geldikçe devam edilecektir.
çok önemli kayıplar vermiş gruptur. önce davulcu lopez, ardından gitarist lindgren ayrılmıştır. ama problem değildir. mikael oldukça efsane devam edecektir. romnatik böğürebilen insan... noolcak?
ilk iki albümündeki tadı hiçbir albümlerinde bulamadığım,her albümde farklı bir tarza bürünen isveçli dostlarım..still life albümlerinde bir acıklı melinda hikayesi anlatılır ki sormayın.her dinlediğimde içime kor düşüren bana kışı ve saf aşkı hatırlatan o harika parça.
(bkz: akerfeldt e hayran olmak)
ben hayatta yabancı sözlü müzik dinlemem abi. anlamadığım şeyi niye dinleyeyim diyen kişiye bile** kendini dinlettiren grup. ve ayrıca bakınız ve dinleyiniz damnation albümü.
önemli:bağımlılık yaratabilir*
Bir iron maiden şarkısı olan Remember Tomorrow'u bazı kesimlere göre maiden dan daha iyi coverladığı söylenen grup.Genelde maiden coverları orjinalinin yanında sönük kalır ama bu apayrı birşeydir.Buradan da opeth'in kalitesi ortaya çıkmaktadır.
herkes "death yapıyor ,doom yapıyor" derken mikael akerfeldtin "biz extreme progressive metal" yapıyoruz dediği tüm zamanların gelmiş geçmiş en iyi gruplarından...
Mikael Akerfeldt ismindeki solist artı ritm gitaristlerinin apayrı bir hava kattığı, her albümde farklı bir hikayeyi işleyen*, icra ettikleri müziğin melodic veya proggressive death olarak tanımlanabileceği, 5 dakikadan az şarkılarının nadiren bulunduğu, kusursuzdan öte diye bir ifade varsa kesinlikle bunu doğrulayan grup.
