onunla konuşmayı çok istediğiniz halde konusacak birşey bulamama durumudur. konuşmak için kastığınızda ise karşı taraf saçmaladığınızı bir şekilde hissettirir. evet çok koyar.
ak sakallı dede, sevgili olan bir çift yan yanayken konuşmak gürültüden başka bir şey değildir, içeriğinde bir şey söylemiş idi zaten. öyle de bir boyut var yani.
onunla susmanın da güzel olduğunu düşünme fırsatını ayağınıza kadar getirir. bunu düşünürken yeterince uzaklara, sonra da ona bakıp gülümserseniz, romantik bile gözükebilirsiniz. tabii bu madalyonun bir yüzü, ilişkinin ilk zamanları. daha sonrasında, ilişki uzadığında ve hatta yıllandığında gerçekleştiğinde, istemeden uzaklara baktığınızda eskisi kadar iyimser olmaz, kafanızı sorularla doldurursunuz. işin kötüsü bu birkaç kez oldu mu, devamı gelir, çaresi ise görüşme sıklığını veya buluştuğunuzda anlatacağınız şeyleri tüketmemek için, mesaj atmayı azaltmaktır.
normalde bir sürü konu buluyorsan konuşulacak sorun yok, anlıktır gelip geçer. durum en başından böyleyse yanlış kişiyi seçmişsin abi. koşarak uzaklaş yanından.
korkutucudur. onun için sıkıcı olmaktan korkarsın. endişe etmeye başladığından hep tribal konuşmalar yapıp, eğlenceli ya da değişik muhabbetler yapamaz hale geldiğinde zaten uzak olduğundan ve içinde yer etmiş diğer sebeplerden korkuların artar, çekip gideceğinden, herhangi birinin cazibesine kapılıp gitmesinden korkarsın. ama korkmamalısın çok korktuğunu başına getirmemelisin.
