geçirilen yüzyıllara , yaşanılan ilk anlara , biterse hayatınızda yanık izi kalacağına inandığınız aşka rağmen gün gelip de aranızda bir şeyler bittiğinde yüzünüze söylenme zahmetinde bile bulunulmadığında anlarsınız bu cümlenin manasını.
öylesine insanlara bile yolda çarptığında özür diler insan..
çok acı..onca anıya rağmen öylesine biri bile olamamak..
artık hiçbir şey iyi gitmiyordu biliyordum, ama her şeye rağmen bitsin istemiyordum. zorluyordum onu. ondan bitirmesini değil beni eskisi gibi sevmesini istiyordum. bir şey yapmıyordu duruyordu. benim gitmemi, vazgecmemi bekliyordu. onun beklediği oldu. gittim. noldu? evet üzüldüm, evet çok ağladım, evet ona harcadığım zamanlar için yandım. onun için ertelediğim her şeye daha bir bağlandım sonrasında. daha bir inandım yaşamımda ondan ayrı olan her şeye. yeniden mutlu oldum, yeniden onsuz ama onun eksikliğini hissetmeyen bir ben oldum.
ve birgün... o gün, bugün.
merak ettim onu. evet ben mutluydum ama o nasıldı? onu arayamazdım, ona soramazdım nasıl olduğunu. kötü bir şeylerle karşılaşacağımı hissetmeme rağmen usülsüzce ona ait bir şeylere baktım. anladım; onun için ben hep öylesine biriymişim, ama bir zamanlar o benim hayatımdı ve ben hayatım kelimesini en çok ondan duymayı severdim...
