Kadıköy vapuru, kitaplar, en sevdiğim sakız, şarkılar, beş yıl önce bana verdiği kalem, yazdığı kartpostal, yıllardır cüzdanımda sakladığım el yazısının bulunduğu kağıt,büskivili pasta, küpe, parfümü, günlüğüm, bana ulaşmayan yüzük.
hangi yumuşatıcı ya da parfümü kullanıyorsa zalımın kızı bazen otobüse bindiğim zaman onun kokusunu alıyorum böyle bir tuhaf oluyorum yazar kardeşlerim.özlemin acısı yüreğime otururken geçirdiğimiz güzel günlerin ve mazinin kederle gelen ince güzelliği yüzüme tebessüm konduruyor.
soyuttur bende ki. çünkü biz onunla fiziksel bir hayata geçemedik. o benim aklımda,en saklımda idi. onu ben burun direklerime astığım kokusuyla hatırlarım. arada parfümünün kokusunu alırım ama etrafta kimsede olmaz nedense.
