annemle konuştun mu diyor, ben de yok konuşmadım en son geçen sene konuşmuştum deyip gülüyorum. bugün aramadın yani diyor. ben de yok aramadım, ama şimdi arayacağım diyorum. ablamın sesi çok kötü. ne bileyim espri yapayım dedim belki güler diye. sonra ee, enişte nasıl diye soruyorum, nasıl gidiyor evlilik diyorum. iyi ya diyor. uyuyor muydun sesin niye böyle diyorum. ah ah, sonra ablam ağlıyor. ne oldu diyorum. sıkıldım ya sadece diyor. ağlamaya devam ediyor, bense susuyorum. sonra diyorum ki; abla bana söyleyebilirsin. bak ben sana anlatıyorum irem'i filan. anlat, açılırsın diyorum. sonra sen ne zaman geleceksin diye soruyor. 2 gün sonra istanbul'da olacağım nasipse. istediğin zaman anlatabilirsin, geldiğimde anlat, mutlaka diyorum. sonra konuşma bitiyor.
işte bu espriyi hayatımda ilk kez böyle bir anda yaptım. hayat çok zor gerçekten. çok yıpratıyor. her şeyi kafaya takıyorsun. birisi gelse diyorsun ve her şeyi unuttursa. sonra belki de o biri geliyor. evleniyorsun ama yine hayat çok kötü. hiçbir şey iyiye gitmiyor.
