annenin babaya göre daha çok gerçekleştirdiği ebeveyn eylemidir. yemek yenir; doyulur, çok gelir derken tabakta yemek artar. yaşınız küçükse "onu bulamayanlar da var" denir ve sizden o yemeği bitirmeniz istenir. yemezseniz anne o yemeği atmaz ve kendi yemeğini bitirmiş olduğu halde yer. ilerleyen yaşlarda da bir şey değişmez ve annenizin aldığı onlarca kiloya rağmen benzer bir eylemi sürdürdüğünü, sofrada veya tencerede kalan ve buzdolabına yerleştirilmeye değmeyecek miktardaki gıda maddesini çöpe atmak yerine "onu bulamayanlar da var" diyerek mideye indirdiğini görürsünüz.
o gıda maddesi çöpe gitmek yerine midene gidince onu bulamayanlara bir şekilde faydası mı oluyor? vicdanın sızlamasın diye kendine zarar vermek nedir diyeceğim ama bunun yapıldığı aileler de genellikle orta gelir veya altındaki aileler; zamanında veya çevrelerinde bunu görmüş oldukları için hassas yetişmişler bu konuda belki. yani patronun oğlu senin aylık maaşını bir günde yerken senin mi vicdanın sızlıyor?
geçen hafta yemekteyken aklıma geldi bu durum annemi görünce, ben bebekken incecik olan anacım, ailenin artıklarını yemekten iki katına çıktı. ilerleyen yaşla gelen sağlık sorunlarının çoğu da kilo ile bağlantılı. ne oldu onları yedin de? bulamayanların karnı mı doldu? hayır, kendine zarar verdiğinle kaldın. lokma usulü satılmıyor ki gıda maddeleri, illa ki ya biraz eksik gelecek ya biraz artacak. aklıma geldikçe sinirleniyorum.
