aslen ömer muhtar'a ait olduğu söylenen ve sırp zulmü karşısında aliya izzetbegoviç'in dudaklarından dökülen etkileyici söz öbeğidir. sırplar'ı, kendi üzerlerinde uyguladıkları yöntemlerle cezalandırmak isteyen boşnak askerlerine sarfedilen bu söz, 'zafer' kavramının ancak zulmü ortadan kaldırarak edinilebileceği, mağlup edilenin yöntemlerini uyguladıktan sonra gerçek bir zafer kazanmış olunamayacağı gerçeğini de içinde barındırır. mazlum, zalimin davranışlarını tekrarladığı takdirde, onların yerini almış olur ve mağlup olur.
