bugün

bob dylan'ın diamonds and rust'a temel olmuş şarkısı.
nerede ve kimin için yazılmış olduğu ile ilgili zilyon tane şehir efsanesi olsa da büyük ihtimalle bir stüdyoda, günlerce üzerinde çalışıldıktan sonra yapılmıştır. bir şarkı güzel diye ille de birilerinin ölümü üzerine yazılacak değil ya.
bob dylan'dan başka kimsenin söylememesi gereken şarkıdır.
Bob Dylan imzalı güzel bir şarkı. Eğer ki cebinizde son 3 gün için sadece 2 tane sigara kaldıysa düşünmeden bu şarkı çalarken birini yakabilirsiniz...

Yol için bir fincan kahve daha
Bir fincan kahve daha, ben gitmeden
ortalama 7657486 kere dinlediğim ve daha 981042456 kere dinleyeceğim şarkıdır. (bir şarkıyı kaç kere dinlediğini otomatik sayan bir program olsa keşke) orijinali her zaman daha güzeldir. hele ki şarkıyı söyleyen kişi, şarkıyı yazan kişiyse; vermek istediği duyguyu %100 verir ve o şarkı, şarkıdan daha öte bir şey olur.

bu şarkı da böyle işte.
(bkz: abi o son kahveyi içmiycektik)
bir fincan kahve daha.

yolculuk sırasında dinlenmesi gereken şarkılardandır.
bob dylan ı ilk kez dinleyecek kişi için ilk tercih edilmesi gereken tadından yenmeyen bir eser...

(bkz: bob dylan ı ilk kez dinlemek) *
müziği melankolik ruhumu okşayan, bob dylan'dan dinlenmesi gereken müthiş parça. fazla yabancı şarkı sevmememe rağmen, beni kendisine bağlayan ender parçalardan biri, mutlaka dinlenmeli.
şarkıyı rock barda az bir kısmını dinlememe rağmen 3-5 ay adını zor bulduğum aynı zamanda uzun bir süre takıntı yaptığım melankolik sıradışı bir parça. *
yolculardan önce dinlendiğinde insanın içine garip bir hüzün verir bu şarkı.

o keman herşeyi bitiriyor tabii.
duman cover'ını yapsa ya denilen parça.

(bkz: ot kafası)
(bkz: intiharlık şarkılar)
zilyon defa dinlense de bıkılması mümkün olmayan bir bob dylan şaheseri. şarkıdaki her söz tapılası, bi kemanın sesi bu kadar güzel olabilir mi dersin dinlerken. insan ölürken bu şarkı çalmalı.
(bkz: melankolik şarkılar)
sanki ingilizce değil de başka bir dilde söyleniyormuş gibi hissettiren şarkı, belki evrenselliğindedir.
içinizde kalan arzuları alevlendiren, eski bir bob dylan parçası.*
sertab erener'in yorumuyla efsaneliğine efsanelik katılmış bir içimlik kahve.
klasik.
anısı varsa fenadır.
dinle dinle doyamazsın şarkısıdır.
anısız olsa da fenadır.
the white stripes'ın da güzel coverladığı, fakat bob dylan'dan dinlenmesi daha anlamlı olan şarkıdır.
keman sesiyle büyüleyen efsanevi parçadır. bu kadarda olmaz dedirtir
(bkz: eurasia) ın beni kırmayarak radyouludag da çaldığı parçadır.sağolsundur..
herkes soyledigi icin bikkinlik getirmis olan sarkidir.duymamak dilegiyle...