kaç defa dinlenirse dinlensin insana her dinleyişte farklı hisler yaşatmayı başaran şarkıdır. mümkün olduğunca ayık dinlenmesi gereken şarkıdır ayrıca. bozuk kafa, bi milyon kafayla dinlendiği zaman istenmeyen sonuçlar doğurabilir.
anathema'nın insanı yerden yere vurduran şarkısıdır. vincent'ın ölen annesine yazdığını duymuştum(o yüzden o kadar güçlü sanırım).
hele bir kere kız arkadaşımı uzun süre göremicemin derdine ek olarak aşırı kar yağışı nedeniyle yolda kaldığımda dinlemiştim. umutsuzluk duygusunu öyle yoğun yaşadığımı hatırlamıyorum. dikkat edilmesi gerekilen bir şarkı. çok rahatlıkla ruhsal çöküntüye neden olabilmekte. ne var ki insan kendini dinlemekten alamaz.
uyuşturucunun söze müziğe bürünmüş hali. kana karışır insanı hüznün eşiğine sürükler garip hayaller kurdurtur hayatın önemsizliğini vurgular. ne bileyim kendime intihar süsü veresim var sözlük.
dinledikçe bana lise yılları depresyonlarımı hatırlatır bu şarkı. nerede olursam olayım bu şarkı çalındığında birden kendimi laciverte boyalı küçücük odamda bulurum. dünya bana uzak, ben herkese... "zaten kimse de beni sevmiyor, büyükler beni anlamıyor..."
üniversite yıllarımda kendimi evimde hissetmek istediğim -ancak elbette depresif- zamanlarımda bu şarkıyı dinler ve saniyesinde kilometrelerce yol yapardım. *
dinlerken bunalıma girilmesi , eğer bunalım durumu mevcut ise intihara girişilmesi muhtemel olan anathema şarkısıdır.
Gel gelelim angelica kadar olamamıştır..
harikulade anathema parçası.
yüreğe işlenlerden. melankoli yapmak istemiyorsanız giden birinin ardından dinlemek sakıncalı olabilir. ardından parisienne moonlight dinleyin ve artık moda girdiniz, hazırsıznız işte o boğazınızdaki düğüm de artık burada...
tekrar dinlersiniz, sonra bir daha, bir daha gün ışıyana dek...
How I needed you
How I grieve now you're gone...
In my dreams I see you
I awake so alone...
