"düşlerimde seni görebiliyorum,
sana anlatabiliyorum nasıl hissettiğimi" der..
yakar bu sözler insanın içini. birini çok istersin, çok seversin, beklersin.. kavuşursun belki ama yarım kalmıştır bir şeyler, öyle ya da böyle bitmiştir. uyumak istersin gecelerce, sırf rüyanda onu görebilmek için. yanımda değil, bari rüyalarıma girsin diye dua edersin. ve yüzüne söyleyemediğin, beraber yaşayamadığın şeyleri rüyalarında yaşamak için çırpınırsın..
"bir şekilde biliyordum beni bu şekilde terk edebileceğini,
bir şekilde biliyordum asla kalamayacağını" der..
ayrılığın kaçınılmaz olduğu, sevginin her şeye yetmediğini gördüğün anda düşünebileceğin başka bir şey yoktur. terk edilişler, yalnız bırakılışlar.. her ne yaşarsan yaşa, bunun acısı bambaşka olacaktır. yerine hiçbir şeyin geçemeyeceği bir acı. ve ümitlerini kurutursun bir zaman sonra. geri dönmesini de bekleyemezsin. hayal etmez olursun.
"kalbimi götürdün yanında
isterdim, o kadar isterdim ki kalabilmeni.." der..
üzerinden ne kadar zaman geçerse geçsin, hep "o" vardır senin için. yerine hiçbir şeyi, hiç kimseyi koyamayacağın "o".. senin hayallerin, ve yaşadıklarınız birbirinden çok farklıdır oysa. sen böyle hayal etmemiştin, bunları yaşamak istememiştin. ama sana soran olmadı. böyle aktı, böyle gitti her şey.. ve sonsuza onun yanında olabilmeyi, sonsuza kadar onun senin yanında kalabilmesini hayal etsen de, olmadı.
sen ve hayallerin..
işte bu şarkı bütün bunları elinden alır. her şeyi yakar, yıkar..
gerçekleri yüzüne tokat gibi vuran bir yanı vardır. olmayacağını, geri dön(e)meyeceğini, anlatan..
ama acıtsa da, bu duyguları bundan daha iyi anlatan bir şarkı yok, olamaz da..
her ne kadar danny annesi için yazmış olsa da, rahatlıkla bir kavruluş, ayrılık ve aşk şarkısı olabilmektedir.
nereye çekersen çek.. yine de acı veriyor işte!
28 ekim 2007 ankara anathema konserinde cavanagh ile yaptığım konuşmada da belirttiği üzere bu şarkı annesine yazılmış bir şarkıdır. bazı hödükler sevgilisinden ayrılır falan bu şarkıyı dinleyip hüzünlenir. hüzünlensinler gerçi, sözlerde ayrılık var sonuçta. mother demiyor. fakat cavanagh öyle dedi ona göre.
insanı bunalıma sürükleyip depresifleştiren anathema şaheseri. şarkıdan da öte.
en saklı duyguların, melodisinde süzüldüğünü hissettiren, deli gibi ağlatan eser.
dinlerken düşündüren;
"hep kalmak istemişti, ama kalamazdı işte. gitmeliydi, gidecekti.
bunu hep biliyordum, ama onunla olmak o kadar güzeldi ki..
rüyalarımda hala benimle belki. ama adı üstünde, rüya işte..
..
hala hissetmemi sağlıyor aşkı. belki de acıyı.
ama işte, ben yine de kalmasını isterdim. her ne olursa olsun.
(bkz: i wish you could have stayed)"
Süper bir anathema şarkısıdır.Tam derinliklerine iner insan bünyesinin beni baştan başa saran bir şarkıdır.Müziğinden sözlerine kadar herşey mükemmeldir.En etkileyen kısım ise hiç şüphesiz ağlayan gitarın çığlıklarıdır.
eğer özlediğiniz biri varsa ve gecenin bir saatinde kendinizle yalnız kaldığınızda bu şarkıyı dinlerseniz kalbinizde bir sızı hissedersiniz. vincent her "i still feel the pain" dediğinde sizide bir acı kaplar, derinden zehir gibi kanınıza karışır sanki. sürükler sizi.
sözleri aslında sıradan birinin bile rahatlıkla yazabileceği kadar yalın bir şarkıdır. ama anlamlandıramadığım bir şeyler var ki her dinleyişimde tüylerimi diken diken ediyor.
sözlüğü açtığımda ilk açılan başlık olarak yeter artık demek istediğim anathema'nın dağıtan şarkısıdır. a dying wish ve inner silence ile birlikte başını duymanızla önünüzdeki 5-7 dakikada bütün ruh halinizin değişeceğini anlasanız da çok geçtir kapatamazsınız. öyle de güzeldir öyle de esir eder..
müzik arşivime sayısız katkısı olan biricik arkadaşım. bir de bir anda öyle bir şey der ki düşündükçe dediği şeyin ne kadar mantıklı olduğunu anlarsınız. *
ayrca sözlükte yazmama da vesile olmuştur. *
