1981'in hâki renkli bir yaz gününde istanbul'da dogdu. darbe çocugu denilmeyi siddetle reddeder. nilüfer hatun ilkokulu'nda kirmizi kurdela dolu bir bes yil geçirdikten sonra beyoglu onu çagirdi, alman lisesi'ne girdi. hayatinin bundan sonraki kisminin ortasindan, demirlerinden sokak çocuklari sarkan kirmizi bir tramvay geçtigi söyleniyor. okul dergisinin bir dönem utangaç müdavimi yazi ve siirleri 1999'da liman yapimevi'nce yayimlandi. ayrica yaptigi felsefi gevezelikler sonucunda 2000 yilinda türkiye felsefe olimpiyatlari birincisi oldu. simdiyse amerika'da, masallara inat, okuyup küçük adam olacak. bir de okyanus kadar özlüyor sokaklarini bir sehrin…
otobiyografi:
kenar kentin kirli sokaklarindan
ve çamurlu toplarindan sakladilar beni
bilyelerden ve reçel kavanozlarindan kalma
uykulu bir çocuklugum var
yatmadan önce masallar dinlerdim tv'de
bir de gölge oyununu ögrettiler
elektrik kesilince korkmasin diye
laf aramizda,
aslan sekli yapmayi çoktan unuttum
ama duvarlara yazi yazmayi hâlâ bilirim
sonra büyüdüm,
küçük kaldi ellerim
tirnaklarimi yedim diyedir belki
ve erkenden kalkip gittigim okullarda
her gün ayni sarkylar söylendi
dogru ve çaliskan oldugumu ezberletip
büyüklerini say, küçüklerini sev dediler
ben islik çalmayi daha çok sevdim
bir de firin sütlaci
ve onbesinci yasimin ilk yagmuralti gecesinde
parmaklarim nasir tutmaya baslamisken
ve sanki bütün gözler
hep ayni seyi anlatir gibiyken
uzaktaki bir yildizdan
siir yazmasini ögrendim
kenar kentin dumanli sokaklarindan
ve çingene kokularindan sakladilar beni
metropole ve ütülü gömleklere sigmaz,
serseri bir yalnizligim var...
