Hayatta her zaman istediğini elde edemezsin, ben hiç edemedim sayılır. Kötü zamanlarım oldu evet, çok fazla hemde. iyileri hatırlamayacağım kadar az. Sevecek pek vaktim olmadı. Sevilecek vaktim de aynı şekilde. Genelde oturdum hayatın içinde bir yerde, önümden geçenleri izledim. Sigaramı yaktım seyrettim. Gün geldi önümden sen geçtin benim, ağır ağır gidiyordun işte. Ben de tuttum peşine takıldım. Pişman mıyım? Değilim. Sevdiğin seni sevmeyebilir, bu doğaldır. Ama sevdiğin seni sevmiyor diye ondan vazgeçmek doğal değildir. Ben seviyorsam sen de sev demek ticarettir. Sevgi karşılık beklenmeyecek kadar güzel bir his. Sarıldığında kokusunu içine çekmek, uzakta, başka şehirde dahi olsa, aranızda kilometre bile olsa gece kafanı o yastığa koyduğun zaman onun omzu gibi hissetmek sevmek. Seni sevmiyor diye vazgeçersen o yalandır. Gerçek sevgi bitmez, bitti zannedersin ama bitmez. içine gömülür kalır orada. Öyle cafcaflı sözler edemezsin, öyle ağzın pek laf yapamaz. Yüz yüze gelince şımarırsın, saçmalarsın. Yüzünü görünce gülümseme tutar. Yüzünü görmediğinde yazarsın, yazarsın, yazarsın ama yüz yüze gelince kelimeler zincirlere takılır. Sevmek tuhaf bir his, sabah uyandığımde sensen, gece yatarken sensen, gülerken sensen, ağlarken sensen. Her sabah kalkınca ilk içine çektiğin o derin nefes bile senin kokunsa bu zaten sevgidir. Ben öyle uzun uzun şiirler falan yazamam, notlar yazamam ama bil, benim beynim senin için bir defter zaten. Ve ben oraya her gün senin için yazıyorum, her gün seni çiziyorum. Sevdiğine kendinden hediye vermek güzeldir, ben bileklik verdim. Bileklik can damarının üstünde durur, tüm yaşamın oradan geçer, kanın oradan akar, ruhun oradadır. Kesersen orayı canın çıkar onun üzerinde duran bir şeyi birine vermek, onun bileğinde görmek "Benim canım, senin canında" demektir benim için. Gece kalkıp gökyüzüne baktığında takım yıldızlardan yüzünü çizmek, ay ışında adını görmektir benim için sevgi. Mutlu olamamak değil, denememek değil mutsuzken dahi biz olmak, senden olmaktır sevgi. Ama zor zanaat işte, ben pek beceremiyorum. Neresinden tutsam elimde kalıyor. Kötü şeyler gelip manzarama kan lekeleri bırakıyor. Umut, hayal artık ne dersen de onun üzerine sigaralar söndürüyor. Suçsuz yere yargılıyor isteklerimi, alıyor asıyor bir köşede gerçek denilen, umutsuzluk denilen o urgan ile... Senin bana gelişin benim harf inkilabım, teker teker adını eski lisanlarımın yerine koydum, geçmiş lisanımdaki isimleri unuttum. Adınla başladım güne, adınla son buldum... Ama anlamadın. Anlamsız geldi elbette. Aradığın cevapları içimde bulamadın çünkü ben bir kara kutu gibi davrandım. Geç mi değil mi bilmem ama dediğim gibi sevgi benim için böyle bir şey ve ben seni dört nala ölüme doğru koşar gibi seviyorum, bir merminin vücuda girdiği o hızla, o yanma hissi ile seviyorum ve ben seni herkesi bırakıp sadece sen olacak kadar seviyorum... Benim sevgi anlayışım farklıdır, tutup caddelerde bağırmak değildir, tutup dünyaya haykırmak değildir, şiirlere, şarkılara konu etmek değildir. Benim sevgi anlayışım sevdiğim şeyi bir hazine gibi korumaktır. Adını dahi kıskanmak, her hecesini kutsal metinlere yormaktır. Benim sevgi anlayışım sevmekten ziyade sevda olmaktır. Benim kabuslarımın arasındaki tek güzel düş sensin... Bil istedim sadece... Sevdiğin ile, sevgilin ile mutlu ömürler...
not: üç dakika önce söyledim. kafa dağıtmaya sözlüğe girip bu başlığı gördüm.
Bir kaç saatcik oldu,yanındayken bile sana sarılamamak üzücü bir detay.Ulan diyorum ki keşke daha önceden girseydik birbirimizin hayatına gerçi ben hala senin hayatında neyim bilemiyorum.Öyle bir his ki bu yanlış zamanda gelen doğru insan sendromu.Seni çok yormuşlar,kırmışlar,yıkmışlar sen dile getirmesen dahi farkındayım her bir gülüşünün,bakışının,mimiklerinin içinde gizli bu. Bir çok acının,yıkılmışlığın içinde gözlerindeki o çoçuksu gülüşün yok mu? O asıl yakan beni.Geleceği bilemem,ama bilmekten daha fazlasını hissettiğim senin bana iyi geleceğinden çok,benim sana iyi geleceğim.Kırıklarını toplayıp,hayatını renklendirip,gülüşünü daha güzelleştireceğime söz veriyorum.Benim hayatımda yerim yok dediğimde bile kendine yer açtıransın sen.Belirsizlikle yaşamayı,sabır göstermeyi sevmem dayanamamda zaten ama kalbim senin buna değeceğini söylüyor.Umarım yanılmayız,kalbimin bir daha bana yalan söylemesine izin veremem,ya da böyle bir kalp atışının yalan olduğuna inanmak istemem.Bilmiyorum bunların en ufak zerresinin bile farkındamısın,keşke benden önce şu kalbimi görebilsen,keşke!
Umarım evindeki ikinci tabak hiç kirlenmez.
Dememden 2 yıldan fazla geçmiş yazdığım kişiyle evliyim ve o ikinci tabak pek kirlenmiyor sanırım beddua beni buldu
