sözlük yazarlarının ona bir şeyler söyleyeceği başlıktır.
daha o kadar samimi değiliz, mesaj atabilmem için bahane bulmam gerekiyor, artık deprem, sel, çığ kasırga, volkan patlaması filan olsa da mesaj atsam nerdesin, iyi misin diye dua eder oldum.
Ne söylesem bilmiyorum. Hep realist bi insan oldum, duygusal dusunerek karar vermedim. Bu yuzdendir ki suan soyleyecek tek kelimem yok cunku ben zaten kendimi kandirmisim. Hicbi zaman hissetmemisim aslinda. En cokta bu kotu. Insanin kalbinin buz gibi olmasi. Bugunde bu kandirmaya son verdim. Ben anladim cunku kimseye asik olamam. Cok severim belki ama aski hissedemem.
o'num olmadığını farketmeme sebep olan başlık. buraya duygusal şeyler hönkürüp duyar kasmak isterdim lakin bekarlık sultanlığımda keyif çatmakla meşgulüm.
Ahmet Arif’i hiç anlamadın ki, Kafka’nın içini yaşamadın ki ve hep kendini kandırıverdin tıpkı beni kandırdığın gibi. Lakin çok iyi bildiğin bir şey var kendi iç kavga ve kargaşasında gebereceksin. Çünkü her şey bittikten sonra anlayacaksın Arif’in sevdasını ve kafkanın yaşantısını. Hoşçakal.
Gece geç saatlere kadar konuşup hayal kurduğumuz günlere bakıyorum da çok uzakda değil. Şuan ise bana en uzak sensin. Hiç ayrılmayalım hep kardeş olarak kalalım dedik ama neden kalplerimiz bu kadar uzaklaştı birbirinden?
Bir gün mesaj atmadığımda kırılan sen şimdi bir kez bile mesaj atmaz oldun.
Olsun seni hala kardeşim olarak çok seviyorum.
Umarım bir gün eski dostluğumuza döneriz.
