on birinci nesil yazarları derin üzüntülere gark eden, ince hastalık mı desem depresyon mu bilemedim; ama çok kötü günler geçirmelerine sebep olabilecek bir ciddiye alınmama hali.
ama... yani ben... nasıl olur da kimse beni ciddiye almaz, allahııııııııııım, allahıııııııııııııım. e biz ölelim o zaman ölelim biz.
(bkz: keser doner sap doner gun gelir hesap doner)
yarin obur gun sifreni unutursun, 12 veya 13.nesil olmak icin caylakliktan adim adim ilerliycek olan yine sensin. acik ve net.
