Yorgun soluklarımı
Gecenin sessizliğinde yitiriyorum
Çıkmaya çalıştığım yokuşları bitiremeden
Duymayan kulaklardan geri dönüyor
Titreyen çığlıklarım
Renklerim can çekişiyor mevsimlerimde
Dilimin ucundaki kelepçeli
Yüreğimi anlatan o sözcüğü kurtaramıyorum
Çalıntı aşkları saklıyorum hep
Bir çeyiz gibi yüreğimin sandığında
Kanadı kırık kuş misali
Yaşamaya çalışıyorum hayat uçlarına konarak
Razıyım
Mutluluğun gölgesinden
Küçücük bir dokunuş gelse dudaklarıma.....
Kurduğum hayallere belkide renk olur
Ömrümün şu son deminde...
