barış manço'nun sahibinden ihtiyaçtan albümünde bulunan klasik bir barış manço şaheseri eserdir. buram buram efkar ve hüzün kokar, nur içinde yat be üstad.
ömrümün son baharında
Adim anilmaz oldu kapim çalinmaz oldu
Ömrümün sonbaharinda
Gönlum katlansin diye gören göz görmez oldu
Ömrümün sonbaharinda
Saçlarima düstü aklar hüzünlendi aksamlar
Ömrümün sonbaharinda
Hep yüzüme kapandi dost bildigim kapilar
Ömrümün sonbaharinda
Sarkilar yarim kaldi resimler soldu simdi
Ömrümün sonbaharinda
Döktügüm gözyaslari sel oldu akti gitti
Ömrümün sonbaharinda
Elimden kaçirdigim gençligimi özlerim
Ömrümün sonbaharinda
Artik hiç dönmeyecek sevgiliyi beklerim
Ömrümün sonbaharinda
Baris isyan eyleme yillar akip gidiyor
Ömrümün sonbaharinda
Fazla vaktim kalmadi giden geri gelmiyor
Ömrümün sonbaharinda
Hala bitirmedigim bir yarim sarkim kaldi
Ömrümün sonbaharinda
Hala beni dinleyen bir avuc dostum kaldi
Ömrümün sonbaharinda...
barış abinin ömrümüzün son baharına yazdığı dokunaklı şarkı.öyle bir tınısı var ki be sözlük, barış abinin sesiyle birleşince hakkaten saçlarımı ağartacak diye korkuyorum dinlerken bu manidar şarkıyı.
bunun şarkısıda vardı dur bakayım nasıldı;"ömrümün son baharında buldum seni her kuru yaprak düşüşünde sarı sarı yapraklarla kuru dallar arasında sen gelirsin aklıma."gibi birşeydi galiba.
