genellikle televizyon kanallarında goygoycu dediğimiz kesimin yaptığı iştir. ne de güzel bir iştir onlara göre. ölüm en güzel malzemedir, al işle altına müzik koy ne bilim ölen insanın tabutu geçerken yayında yanına iki çelenk koy falan daha neler neler. bu da sevgili medyamızın bize gına getirttirmeyi başardığı bir durumdur. şöyle ki önce ölen kişinin sevenleri yanına gidilir ve sonuna kadar duygular sömürülür ve yüklen yüklenebildiğin kadar.
(bkz: vay anam vay neler donmus serhat ya) *
gereksiz bir eylemdir, yapan ve yaptiran daha da gereksizdir. gereksiz olan baska bir olgu da popularitedir, bu hepsinden gereksizdir. popularite beladir. kaldi ki bela da gereksizdir, uzak durunuz yani. oturunuz kendi halinizde takiliniz efenim, bakin ne diyor karmalar; misyonunu bilen, self sufficient, tamam bunlar yeterli.
aslinda size* gerekli olan sey mesgaledir, oyalayacak bir sey. yanliz populer olmaya calismak icin oyalaniyorsaniz, bu en gereksizidir ha.
sunu farkettim de, bakinizdan sonraki yazilar da gereksiz olmus; olur oyle arada idare edin, aciktim biraz..
kara haber tez yayılır misali, duyulan bir haberin sözlükteki yansımalarının popülarite çabası olduğunu sanan liseli zihniyetinin ürünüdür. ölüm, gerçek olan tek şeydir. bunun üzerinden prim yapacağını düşünmek, zeka seviyesi ilkokulda alfabeyi öğrenemeyip sözlükte yazar olmayı başaran kişiler için geçerlidir. çoğunluğun bu gibi bir yanılgıya düşeceğini sanmıyorum.
barış akarsunun trafik kazası geçirmesi ve üzerine bir kaç gün komada kalmasıyla ölümle sonuçlanan üzücü bir eylemden yararlanarak çoğu televizyon kanalının onun ölümü ve de yoğun bakımda çekilen fotografları ile reklam yaparak kanalın reyting oranını yükseltme cabasında olması bu başlığa tam yerinde bir örnekle türk medyasını kınamaktayız.
