Ey tek ebedi olan dünyada
her canlı varlığın yöneldiği ölüm,
sende dinlenir bizim ruhtan yoksun varlığımız,
hoşnut değil,ama kurtulmuşeski acıdan.
Götürüyor bilinmeze bu ağır düşünce bizi
karmakarışık akıldaki koyu bir gece gibi:
tükendiğini hissediyor çorak ruh
umutlanma,arzulama gücünün:
kurtuluyor böylece acıdan,korkudan
ve eriyor boş,ağır
ve sıkıntısız zaman.
Yaşadık:bir süt çocuğunun ruhunda
korkunç bir larvadan
ya da korkulu bir rüyadan
nasıl karanlık bir anı kalırsa;
öyle kalıyor bizde bu anısı da hayatımızın.
Ama anı uzaktırkorkudan.
Ne olduk?
Ne oldu yaşam adını alan
o acı zaman parçası?
Bizim düşüncemize göre, bugün,
yaşam gizmeli,hayranlık verici,
ve görünmektedir bilinemeyen ölüm
canlıların onu düşündüğü gibi.
Nasıl kaçıyorsa ölümden yaşarken
öyle kaçıyor şimdi de yaşam ateşinden
bizim bilinmeyen varlığımız,
hoşnut değil ama emin
yazgının engellediğinden
mutlu olmasının ölümlülerin ve ölümlerin.
