neredeyse hiç arkadaşım yok ama bir gün arkadaş edinirsem kafamdaki proje bu. neden?
çünkü oltacı insanlar çok sabırlı oluyorlar. allah korusun yarın bir gün arkadaş olduğumuzda onu kırsam ya da kızdırsam hemen sinirlenip ağzımı burnumu kırmak yerine beni sabırla karşılar. o yüzden bu arkadaşlığa prensipte sıcak bakıyorum.
ayrıca hobisi olan insanlar ruh sağlığı daha dengeli insanlar bence.
not: hobisi olmayan arkadaşlarıma dengesiz demek istemedim. sorun istemiyorum. kırdıysam özür dilerim.
