olmayan, yani varlığını elle tutulur delillerle ortaya koyamadığımız kavramlar.. işte bu kavramları yine "olmayan" bir şeyle, sevmekle desteklemek. paradoksun alası.
Tarifiyse mümkün olmayan duygularla... Ama deli gibi, ama divane gibi, ama adam gibi... beni sevmen için değil; seni sevmek için seviyorum seni' tüm güzellikleri büyüttüğümüz bu altın tarlalar, zihnimizin içinde olabilir herhalde, yani hayallerimiz.
aşık olmaya aşık olmak; hayallerin peşinden koşmak da olabilir. "sevilen kişi, gerçekte olmayandır." derler ya, öyle bir şey. yani insanlar, "hayalimdeki insanı buldum" diye boşuna demiyor. inandığı, görmek istediği güzellikleri adadığı bir kaynak buluyor. hayatına ışık tutan, enerji veren bir kaynak. parlak, sadece iyiliklerin birleştiği, göz alıcı, körlük oluşturan, ama bir o kadar da bakmaya doyulamayan ışık demeti belki de. aşk bu yüzden körlük yaratıyordur, aşkını, hayatını adayabileceği o yüce varlığa bir beden bulabildiğinde sarfeder insanoğlu. "gerçekten bu o" diye inanır, sarılır aşkına.
aşkına sarılır. sevilen kişi, gerçekte olmayan mıdır gerçekten? "hayalimdeki insanı buldum" diye boşuna mı diyor tüm bu insanlar. belki de uyanınca geçiyor, rüyaların çoğu unutuluyor. olsun, hayal kurmak her şeye rağmen güzel. insan umut ettiği sürece yaşayabilir.
