düşlerden uyanınca ağlamaya sebeptir.
Gidiyoruz, uzunca bir yol, ben yine her zamanki gibi üşüyüp titriyorum... Biliyor huyumu it gibi titrerim böyle, sıkıca sarılıyor, hiç bırakmayacakmış gibi, bırakmasın da ya hu! Ağlıyorum, ben de sarılıyorum, göz yaşlarımı öpüyor... Yol bitmiyor, gidiyoruz, gidiyoruz... O sevdiğim toprak kokusu var etrafta...
Yeter!
hayal edersin tüm kusursuzluğu ile tüm sadakati ile ve bilirsin ki çok seversin asla gitmeyeceğine inanarak..
ve uyanırsın ki sen mistik gezegenin olmayan toz pembe rüyasında iken hayal ettiğin bir insan oğludur, nazik ince narin yapısı ile ve bilirsin ki bağlanmayacaksın elinden uçup gidecek hiç bir şeye...
