efendim, batı avrupa'da herhangi bir ülkeyi görenler bilir.
fransa'da şöyle bir şey var, siz isterseniz otoyola çıkın,isterseniz herhangi bir tali yola; ayağınızı yolla attığınız an, tüm trafik duruyor ve size yol veriyor, emniyet kemeri takmanın bile extrem bir şey olduğu güzel ülkem için ne kadar da uçuk bir davranış değil mi?
neyse efendim, o yaz fransa'dan yeni gelmişim, baba, anne, kardeş de hazır kıta havaalanında bekliyorlar beni, tabi ilk kez avrupa gördük ya, havamız bin beş yüz, babama moruk arabanın anahtarlarını ver eve kadar ben süreceğim diyorum, lakin aldığım tepki hiç de avrupai değil, "babayla nasıl konuşuyorsun lan gavat!" neyse babamı sen altar'ın oğlu tarkansın diyerek, gururunu okşayarak ikna ediyorum ve anahtarı alıyorum, ailecek binmişiz arabamıza ve evimize doğru yol alıyoruz, ve yola çıktıktan 2 kilometre sonra bir kadın bebek arabasıyla yolda beliriyor, avrupa gördüm ya, hemen durup yol veriyorum kadına ve bebeğime, o an o kadar huşu içerisindeyim ki, sanki hiç yozgatlı değilim, sanırsın en kötü paris'in köylüğündenim. kadın direkt geçiyor, lakin arkadaki taksi hiç de avrupai değil, daha çok bir sivaslı gibi klakson çalıyor ve benim yüzümden ani bir şekilde duruyordu, o durmayla beraber arkasındaki petrol yeşili doğan slx arabanın da taksiye bindirmesi bir oluyordu.
sözün özü, batı avrupa nezaket kurallarının istanbul vatan caddesinde uygulanımı, bir araba tamponuna, iki ön fara ve paha biçilmez küfürler işitmeye mal oluyordu.
