böyle bir genelleme yapamayız mesela herkesin yaşadıkları ve hayat tecrübesi farklıdır. kimisi çocuk yaşta olgun tavır gösterir kimisi olgunluk beklenen yaşta çocuk gibi davranır. bu kişiden kişiye değişen bir durumdur. önemli olan nerede nasıl davranacağını bilmektir. yeri geldiğinde olgun olmak yeri geldiğinde çocuk kalabilmek. bunun ayrımını iyi yapmak gerek, yoksa işler kötüye gidebilir. sonra kimse ah vah etmesin. o olgunluğa erişmemiş olursanız elbet erişen biri bulunur. siz de online oyunlarınızla başbaşa kalırsınız. son sözüm kişisel bir tespit, kimse üstüne alınmasın. ha alınmak isteyen de alınsın yani çok da mühim değil.
Yaş değil yaşadığın hayatta bitiyor her şey. 14 yaşımda evimden çıkmış bir insan olarak fazlasıyla olgunlaştığımı bu olgunluğunda her hangi bir sınırı olmadığını düşünüyorum.
Dünkü aklını bile beğenmiyor insan yeri gelince.
Bazen de yaşıtlarının güldüğü şeylere gülemiyorsun sana cahilce ve basit geliyor.Her yaşınızı gerektiği gibi yaşayın ki Mutlu olasınız..Zamanı gelince bir şekilde olgun oluyorsunuz zaten.
Olmayan yastır. Her zaman insanın yaşının değilde yaşadıklarının olgunlastirdigini düşünürüm. 30 yaşında olup bebe gibi davranan da var 20 yaşında olup abi gibi davranan da var. 15 yaşında kağıt toplayan bir çocuğun olgun olmadığına asla inanmam mesela.
yaş değil yaşanmışlık önemlidir. Bu da 25 ve üzeriye tekabül eder.. Fakat dediğim gibi, yaşanmışlıklar insanı daha erken ya da daha geç olgunlaştırabilir.
olgunlaşmanın kesinlikle yaş ile alakası yok lakin; bunun hayata karşı bir istek olarak nitelendirirsek, yani ben o kadar da erken olgunlaşmak istemiyorum, hangi yaş itibariyle olgun gibi davranmam beklenir derseniz; en ideali ve en maksimumu da düz hesap 30 yaş diyebiliriz.
Tabi bu işler yaşa bakmaz kişinin elinde değildir ama benim fark ettiğim 19-21 arası radikal değişiklikler gözlemleniyor bununla beraber 30 larda da bir kırılma yaşanıyor kişisel görüşüm 25 yaşından sonra kişilik oturmuş olacaktır.
