bir gerçek. türkiye'de ne zaman bir kadın olgun bir yaşa gelip hayatını yaşamak isterse, mesela erkek arkadaşı ile, veya güzelce giyinip çıkıp eğlenerek, çoğu insan -herkes- ona bakıp onun artık güzel kiyafetlerle veya bir erkekle hiç bir işi olmadığını, onun en iyisi evine gidip oturmasını, nakış işlemesini, esra ceyhan'ı izlemesini ve bir adamla çok geç olmadan* evlenmesi gerektiğini düşünüyor. yok efendim "artık geçti ondan gitsin evine otursun" diyen erkekler mi, "ben genç olduğum için güzelim uslansın o" diyen kızlar mı, "kendi boyunda çocuğu var otursun yerinde artık" diyen kadınlar mı duymazsınız. yani örümcek beyinlerinde bir kadın evcil bir hayvan gibi evde oturmalı, kocasına çocuklarına yemek hazırlamalı, hizmet etmeli. kadın olmayıp, sadece bir anne olmalı ve olgun denilen yaşa gelince neneye dönüşmeli.
böyle düşünen insanların hiç biri bir gün olgun yaşa geleceklerini, onların da belki hayatlarını yaşamak isteyeceklerini veya hayat dolu bir insanla hayatlarını paylaşmak isteyecekleri hiç akıllarına gelmiyor mu ? kendi eleştirdikleri bir şeyi isteyebilecekleri hiç akıllarına gelmiyor galiba.
bu ülkede, 50 yaşında bir adam 20 yaşında bir kız ile evlenince hiç kimsenin ağzından bir şey çıkmıyor ama ne yazık ki bir kadın, anne-nene modeline uymayınca ona ilk dil uzatan erkekler bile değil, kadınlar oluyor.
