Bir insan kendi varoluşunun kendi aktif uğraşlarına yöneltmekte ne kadar başarılı olursa, sevme ve mantık yürütme güçlerini ne kadar geliştirirse, sosyal rolü aracılığıyla ona verilmiş değilde daha çok özbenliğinin özgünlüğünden kaynaklanan bir kimlik hissine ne kadar sahip olursa, kendi özgürlüğü ve bütünlüğünü kaybetmeden başkalarına karşı ne kadar verici olabilir ve diğerleri ile ne kadar ilişkili olursa ve kendi içindeki diğerlerinin içindeki insanı olan hiçbir şey ona yabancı olmayacak sekılde bilinçdışının ne kadar çok farkında olursa, güçsüzlük hissi ve dolayısıyla onu tamamlayacak arayışlarının gereksinimi de o oranda az olur. işte o vakit olgun insan olunmuştur.
