ülkemizde her zaman görülen her seferinde şaşırılan durum. bir sinema sanatçısı ölsün o gün bütün filmleri yayınlanır o ölmeden önce onu arada bir görerek belki sevsek de öldüğü gün herşeyini görmekten midemiz bulanır. bu son yaşanan olaylarda da böyledir. hrant dink çok değerli bir gazeteci çok değerli bir aydın olabilir haince öldürülmüş de olabilir ama kahraman değildir.koca istanbul un trafiği tıkanmamalıdır, hasta insanlar o yollar kapalı diye yollarda kalmamalıdır.bu haberler yolda kalan hastaları gösterirken aslında hepimiz hrant ız pankartlarındaki yalancılığın da ekranlara yansımasını yapmış oldular. vah vah ne yazık öldü derken bir yandan da onun cenazesi yüzünden herşey aksadı imajı çizdiler. ne kadar yalancıyız değil mi? barış manço nun ölümünü hatırladım. her pazar moda da hayranları toplanma kararı almışlardı mesela kaçı toplanıyorlar bir kaç kültür merkezine adını vermekten başka ne yapabildik onun için? yani herşey unutuluyor. önemli olan hrant dink i öldüren psikopatları engelleyebilmek o insanların arkalarını yok etmek güvendikleri kişi ya da grupları etkisiz hale getirmek.
