ateizm'e ait bir ilke. cennet falan uğra$mıyorsun. güzel yerlere gitmiyorsun, ya da yanmıyorsun yaptıkların için. sadece ya$arken insan oluyorsun. cehennem korkusuyla insanlık değil, kendi benliğin ve bilincinle insanlık belki de. bir $ey yüzünden tanrıya yakararak iyilik yapmaktansa, kendin olduğun için iyilik yapmanın bir yolu.
garip bir şekilde olmasını istediğim olay.
bu konuda kesin felsefî görüşlere sahip değilim, ama öldükten sonra bir yerlere gitmektense yok olmayı tercih ederim.
o zaman ne mutlu olma ihtiyacı kalır, ne hayal kırıklığı ve pişmanlık, ne de üzüntü ve sıkıntı...
