Önümde oturan bir grup beşiktaşlı fernandes in topu niang a aktardığı sırada heyecanla ayağa kalktığı için golü göremedim. Zaten görseydim de diğer 4 gol de olduğu gibi hiçbir tepki vermeden otururdum. Beni ilgilendiren birşey yok. Malatyasporluyum.
4 fenerbahçeli ile beraber izliyorduk maçı, maç berabere bitti derken birden hücum yaptık, olcay' ın müthiş deparı, niang' ın şahane ara pası sonrasında olcay' ın golü attığı anda çıldırdım, sandalyeleri tekmeledim, yanımda oturan fenerli arkadaşa dirsek atmış bulundum.fenerli ev arkadaşım gözleri kızarmış, ağlamaklı oldu. Koyduk mu diye inlettim sokakları.
salonun ortasında yumruklarımı ileri geri yaparak kısık sesle ''evet-evet-evet'' yaptım. sonra spiker santra bile yapılmayacak deyince salondan sessizce ayrılıp mutfakta bir keyif sigarası yaktım. salonda sevincimi çılgınlar gibi yaşasaydım, hanım elindeki kuruyemiş kasesini kafama geçirirdi.
kadınların takım tutmasından ne olur ki hacı demeyin. fenerbahçe birinci golü attığında suratıma dört parmak mesafe yaklaşıp hooooooaaaaaaa, puhaaaaaaa, ikinci golde de sow'a yat secdeye, yat secdeye diye bağıran bir fenerbahçeli var evde.
ayağa kalkıp kısa süreli bir "gıııooooolll" nidasından sonra, oturduğum koltuğa kafa üstü gömülüp ayakları çılgınlar gibi çırparak kutladım.
kalktığımda ise, mütemadiyen maçları birlikte izlediğimiz iki arkadaşla sarmaş dolaş vaziyette "beşiktaş" diye bağırıyorduk.
bu da böyle bir anımdı, entry ise subjektif...
golün şaşkınlığıyla oturduğum yerde zıpladım önce. bir kuyruk sokumu ağrısıdır gidiyor zira.
tabi o zıplamayla yetinmedim. üzerinde benim adımın yazılı olduğu formayı giyen kız arkadaşımı havaya fırlattım. kızcağızın başı tavana çarpacaktı neredeyse.
sadece gol anında değil durup durup zıplıyorum bu arada. son saniye golü atmışız la, inönü'de ki son derbiyi kazanmışız. sanırım bir kaç gün daha böyle durduğum yerde zıplarım, bağırırım, sonrada keşke hakem hataları olmadan kazansaydık diye hayıflanırım.
insanı bilincinden belirli bir süre uzaklaştıran anda yapılanlardır. Gol anında alt kapalının en altında, sahaya en yakın olan yerdeydim. Golden sonra en son bizimkilerin sol tarafa doğru koştuğunu gördüm, ondan sonrasını hatırlamıyorum, film koptu. zaten tribündeki herkesin yeri değişti, hiç görmediğim adamlarla sarmaş dolaş, surata yenilen bir dirsek... 5 dakika sonra gelebildim kendime maçın bittiğini bile algılayamadım o derece.
